Eet smakelijk

Ja hoor, het is weer zover! Een mooie zonnige middag, een aangename temperatuur en tweeëntwintig spelers in het veld.

Goede ingrediënten voor een leuk voetbalmiddagje, zou je denken. Toch zijn er iedere keer mensen die denken dat ze voor de Champions League spelen, dat er miljoenen op het spel staan of gewoon dat de regels niet voor hen gelden. Spelers met een kort of helemaal geen lontje, toeschouwers die het niet zo nauw nemen. Met alle gevolgen van dien…

Ergens in een provinciestadje in Noord-Brabant wordt een derby gespeeld. Twee clubs uit dezelfde plaats zou een leuke wedstrijd moeten zijn. Na afloop van de wedstrijd wordt een speler voor de ogen van zijn zoontje in elkaar geslagen door een tegenspeler en zijn vader. Stoer joh! Waar gaat dit naar toe?

Tijdens “De week van de scheidsrechter” komt het Nederlands amateurvoetbal weer eens tot een dieptepunt. Een scheidsrechter wordt ordinair neergetrapt door iemand die denkt dat de edele “laws” niet voor hem gelden. Na commentaar op de leiding volgde zijn gele kaart. Vervolgens wordt hij door zijn medespelers van de crime scene weggehaald om vervolgens weer los te komen om nogmaals verhaal te gaan halen om het tafereel te beëindigen met een schop in de buik van de al op leeftijd zijnde scheids. Wat een feest… de week van de scheidsrechter.

De ene scheids viert de week met een doktersbezoek, de ander met een attentie of een taart van de thuisspelende club en weer een ander viert het uitbundig met vele kaarten. Bij een goed feestje horen immers kaarten…

Een leuk, goed bedoeld… maar kansloos initiatief. Er wordt niet geleerd van het verleden, er wordt niet geleerd van fouten, er wordt niet geleerd van misstanden en er wordt niet geleerd van schorsingen en uitsluitingen. Zolang er spelers zijn die het niet erg vinden om een kaart te pakken, zolang er scheidsrechters, al dan niet gediplomeerd, zijn die hun eigen regels hanteren, zolang er niet gehandhaafd wordt, zolang er niet meedogenloos gestraft wordt en zolang er geen eenduidig beleid komt om dit soort uitspattingen van de voetbalvelden te weren… zal het amateurvoetbal zo blijven. Wie is de volgende?

Eet smakelijk…

Blaasvoetbal…

Wat een vreemd zicht! Kan dit nog wel? Kunnen zij het nog wel? Wat zijn de voors en tegens om dit nog steeds toe te laten?   Het is een vreemd zicht, een opa in korte broek en scheidsrechtersshirt “rennend” tussen A, B of C-junioren op divisie, hoofdklasse of 1e klasseniveau. 

Soms de edele “laws” vertaald naar hun tijd: de jaren ’70 waar iedere aanvaller bang was voor types als Rinus Israël, keihard, meedogenloos en niet bang om met een doodschop aan de noodrem te trekken. De Coopertest of de piepjestest begin jaren ’80 al achter zich gelaten.

Rennend kan je het niet meer noemen. Het is meer een soort van dartelen, maar dan minder mooi dan ballerina’s doen. Het is meer een soort huppelen met stijve, niet meer naar het brein luisterende, spieren. Het hoofd wil wel, maar het lichaam niet meer.

Ooit in een ver verleden hun oranje badge gehaald om vervolgens te blijven hangen in de middencirkel bij het prestatief juniorenvoetbal. Soms geeft dit een hilarisch beeld, maar het wordt in het veld en op de tribune maar zelden gewaardeerd.

Het is een vreemd zicht, een scheidsrechter in een spijkerbroek, die overduidelijk de spelregels niet kent of in ieder geval niet hanteert en de regels die hem wel bekend zijn, zeker niet consequent hanteert. Het is vragen om “problemen” bij de voetbalspelende pubers en hun mondig publiek dat op de tribune bij een amateurclub veilig in de anonimiteit zit. Voor die leeftijdsklasse en misschien ook wel hun publiek, is duidelijkheid en consequent zijn juist belangrijk. De pubers en hun publiek kennen de regels of niet of ze kennen ze wel, maar gedragen zich er niet naar. Consequent zijn naar beide ploegen is dus belangrijk.

Onder het genot van een beker warm zwart vocht of, wanneer er later op de dag gespeeld wordt door hun kinderen, een beker gevuld met een goudgele alcoholische drank met schuimkraag, beginnen ouders, grootouders, broers, zussen, vrienden en bekenden te morren om vervolgens iedere beslissing van deze welwillende, maar niet echt kundige leidsman in twijfel te trekken. De discussies gaan langzaam over in joelen, spot en hoon.

Die scheidsrechters, velen zien deze categorie iedere week… Moeten deze scheidsrechters, de goede en conditioneel meekunnende daargelaten, niet tegen zichzelf in bescherming worden genomen? Is een voetbalspel waar niet meer gelopen hoeft te worden worden voor hen een optie?

Blaasvoetbal…

Rondje rond de kerk…

Een rondje rond de kerk, al dan niet vergezeld met een kermis. Zo herinneren we het. De plaatselijke koers! 
Amateurs die uit liefhebberij voor de sport vaak zo’n 100 kilometer op een middag uit de kuiten trappen. De commercie heeft hier nog niet zo hard toegeslagen. Uiteraard zijn er wel sponsors, anders bestond de ronde niet. Lokale en regionale bedrijven die het amateurpeloton een warm hart toedragen. De amateurs rijden in kleurige shirts volbehangen met… ook hier weer sponsornamen. 
Het lokale rondje rond de kerk… hoe nostalgisch ook, heeft het moeilijk. Net zoals kerken verdwijnen, zijn er ook steeds minder sponsors te vinden in deze crisistijd. De oorzaken zijn eenvoudig: ook voor bedrijven wordt alles duurder en bedrijven kunnen hun geld maar één keer uitgeven. De plaatselijke ronde heeft geen TV exposure en geen radio exposure, op de lokale piraat na. 
In sommige plaatsen heeft het lokale rondje rond de kerk een rijke historie. Ook dit rondje kent klinkende namen als Priem, Raas, Kuijper en Van der Poel die hier als prof gereden hebben. Zelfs een NK heeft zich hier rond de kerk afgespeeld. Profs rijden hier echter al jaren niet meer, maar ook de amateurronde kent klinkende namen op de oud-deelnemerslijsten, zoals de gebroeders Van de Klundert, de gebroeders De Crom, Bastiaansen en Van Elzakker. 
Bijna had deze ronde niet meer bestaan. In 2013 speelde men met de gedachte om in de wielergemeente van Nederland de stekker uit de koers te trekken vanwege een laag toeschouwersaantal en een kleine deelnemerslijst. Belachelijk gewoon! 
Op 30 augustus a.s. vindt de 76e Ronde van Hoogerheide plaats. Een koers waar opnieuw leven in geblazen is. Een koers georganiseerd door een aantal wielerliefhebbers die de benen onder hun lijf uittrappen om de ronde voort te laten bestaan. Kortom, een koers om bij te zijn!