Later als ik groot ben…

Ze wonen in een prachtig land. De zonnestralen schijnen door de palmbomen en veranderen de mooie witte gebouwen in een schitterend plaatje. Er heerst een prettige temperatuur. In de zomer kan het behoorlijk heet worden, maar de winters zijn aangenaam. Het land heeft een rijke historie en bezit daardoor vele monumenten uit de Oudheid die tegenwoordig dienstdoen als toeristische trekpleisters.

Alles is er geregeld. Er is een gezondheidszorg, er zijn scholen en universiteiten, er zijn winkels en kantoren, er zijn wegen, spoorwegen, havens en luchthavens. Er is import en export. De economie draait goed. Er is welvaren. Het lijkt wel een groene oase tussen al dat zand. Wat betreft de voorzieningen zou het zo een Westers land kunnen zijn.

Een land waar je zondermeer goed kunt leven. Een land waar je wilt wonen. Een land met toekomst. Een land waar je oud wilt worden. Een land waar je toekomstdromen mag hebben en een poging mag doen om deze waar te maken. Een land waar kinderen kinderen kunnen zijn.

Kinderen die in een aangename temperatuur veilig kunnen opgroeien en hun toekomstplannen kunnen maken. Kinderen die staan te popelen om volwassen te worden. Kinderen die ervan dromen om arts, advocaat, zakenman, voetballer, tennisser, vrachtwagenchauffeur, metselaar, piloot of verpleegster te worden.

Jaren gaat het goed. Vele kinderen konden hun droom waarmaken. In de geografische regio rommelde het altijd, maar deze oase bleek altijd een veilig onderkomen. Totdat de ommekeer kwam…

De ommekeer… Verkeerde personen aan het bewind of verkeerde personen die een gooi naar de macht doen en de toekomst kan er zomaar anders uitzien. Dromen zijn bedrog, zeker in sommige landen. Dromen worden weg gebombardeerd, opgeblazen of bruusk onthoofd.

Toekomstplannen kunnen de ijskast in, tenminste als er nog stroom is anders verdwijnen ze als sneeuw voor de zon. Toekomstplannen veranderen drastisch. Het enige toekomstplan wordt overleven. Een toekomstplan dat per dag of misschien wel per uur gesteld wordt.

Mensen worden bruut beroofd van hun toekomst. Ze worden beroofd van hun land, hun opleiding en een veilig leven. Velen verliezen familieleden of dreigen hen te verliezen. Ze moeten vluchten…

Zouden zij vroeger echt gedacht hebben… “Later als ik groot ben, word ik vluchteling”?

Mag het ietsje meer zijn

Wat kost een brood bij de bakker? Wat kost een pakje boter in de supermarkt? Wat kost een kilo bananen bij de groenteboer?

Je bent geneigd te zeggen te veel. Als je de eerste drie vragen niet weet, laat dan de gok op de volgende vraag ook maar zitten. Wat kost de opvang van een vluchteling?

In veel berichten op social media, in de pers en in gesprekken worden altijd verschillende bedragen genoemd met betrekking tot de kosten voor de opvang van een vluchteling en wat de bedragen zijn die de vluchteling zelf ontvangt aan vergoedingen. Zijn alleen eetgeld en daggeld de kosten? Of is er meer? Wat zijn de kosten voor de lokatie, gas, water, elektriciteit, WiFi, beveiliging, vervoer, bed, inkoop facilitaire zaken, personeel en gezondheidszorg om maar een paar kostenposten te noemen. Wat kost het? Is het budget toereikend?

Er worden zo’n vijftigduizend vluchtelingen verwacht, geraamde kosten 1 miljard Euro. Dat is zo’n twintigduizend Euro per vluchteling. U kent de prijzen voor huur of hypotheek, personeel, gezondheidszorg en uw dagelijkse of wekelijkse boodschappen in Nederland. Niemand heeft een retourticket geboekt. De bootjes kenden alleen enkele reizen. Niemand weet dus hoe lang ze blijven en of ze voor altijd blijven.

Wat als er meer uitgegeven wordt aan zorg voor een vluchteling? Wat als het dagbudget niet toereikend is? Wat als ze te lang niet mogen werken? Wat als ze geen baan vinden? Wat als de procedures voor een verblijfsvergunning te traag gaan? Wat als de verbouwingskosten voor een nieuw AZC achteraf ineens een stuk hoger blijken te zijn dan begroot? Wat als…? Niemand kan de exacte kosten in kaart brengen. Dus tel maar uit…

Het zou niet moeilijk moeten zijn. Nederland heeft ervaring in het opvangen van grote groepen vluchtelingen. Je kan bijna spreken van een traditie met tussenpozen van een of meer decennia. Nu zijn de kosten van het opvangen van de Belgen in 1914 niet helemaal vergelijkbaar met die van tegenwoordig. De kosten van de opvang van de Afghanen, Serviërs, Bosniërs en Albanezen in de jaren ’90, die overigens in grotere getale kwamen dan de Syriërs nu, zou wel als voorbeeld kunnen dienen. De opvang van Eritreeërs idem. Indexatietje er overheen en klaar is Kees, zou je zo zeggen…

Met de rekenwonders in dit land, die ook vooraf de kosten van de Betuwelijn, de Noord-Zuidlijn en de diverse tunnels berekend hebben, zal er nog wel een factuur op nacalculatie komen. Het zal dan opnieuw blijken dat de kosten toch hoger zijn dan begroot. Het budget is bij deze aantallen hooguit toereikend voor zes à zeven maanden. Het is een utopie om te denken dat binnen deze periode het geweld in Syrië beëindigd zal zijn. Zou iemand het überhaupt wel vooraf uitgerekend hebben of een poging daartoe gedaan hebben en op basis waarvan dan?

Maakt u zich geen zorgen! Eén ding is zeker! Alles wordt betaald… Alles wordt betaald door…

Eet smakelijk

Ja hoor, het is weer zover! Een mooie zonnige middag, een aangename temperatuur en tweeëntwintig spelers in het veld.

Goede ingrediënten voor een leuk voetbalmiddagje, zou je denken. Toch zijn er iedere keer mensen die denken dat ze voor de Champions League spelen, dat er miljoenen op het spel staan of gewoon dat de regels niet voor hen gelden. Spelers met een kort of helemaal geen lontje, toeschouwers die het niet zo nauw nemen. Met alle gevolgen van dien…

Ergens in een provinciestadje in Noord-Brabant wordt een derby gespeeld. Twee clubs uit dezelfde plaats zou een leuke wedstrijd moeten zijn. Na afloop van de wedstrijd wordt een speler voor de ogen van zijn zoontje in elkaar geslagen door een tegenspeler en zijn vader. Stoer joh! Waar gaat dit naar toe?

Tijdens “De week van de scheidsrechter” komt het Nederlands amateurvoetbal weer eens tot een dieptepunt. Een scheidsrechter wordt ordinair neergetrapt door iemand die denkt dat de edele “laws” niet voor hem gelden. Na commentaar op de leiding volgde zijn gele kaart. Vervolgens wordt hij door zijn medespelers van de crime scene weggehaald om vervolgens weer los te komen om nogmaals verhaal te gaan halen om het tafereel te beëindigen met een schop in de buik van de al op leeftijd zijnde scheids. Wat een feest… de week van de scheidsrechter.

De ene scheids viert de week met een doktersbezoek, de ander met een attentie of een taart van de thuisspelende club en weer een ander viert het uitbundig met vele kaarten. Bij een goed feestje horen immers kaarten…

Een leuk, goed bedoeld… maar kansloos initiatief. Er wordt niet geleerd van het verleden, er wordt niet geleerd van fouten, er wordt niet geleerd van misstanden en er wordt niet geleerd van schorsingen en uitsluitingen. Zolang er spelers zijn die het niet erg vinden om een kaart te pakken, zolang er scheidsrechters, al dan niet gediplomeerd, zijn die hun eigen regels hanteren, zolang er niet gehandhaafd wordt, zolang er niet meedogenloos gestraft wordt en zolang er geen eenduidig beleid komt om dit soort uitspattingen van de voetbalvelden te weren… zal het amateurvoetbal zo blijven. Wie is de volgende?

Eet smakelijk…