Vertel eens…

Sporten is gezond, maar de sportscholen gaan dicht.

Sporten is gezond, maar wedstrijden mogen niet.

Nederland staat bekend om zijn kenniseconomie, maar de scholen gaan weer op slot.

Kappers, nagelstylistes en schoonheidsspecialisten zorgen ervoor dat mensen er hygiënisch uitzien, er verzorgd uitzien en dat mensen psychisch lekker in hun vel zitten. Ook gezond zou je zeggen, maar ook zij moeten dicht.

Sterker nog, alle niet essentiële winkels gaan dicht.

Reisbewegingen en contacten moeten beperkt worden roepen ze in Den Haag, maar de benzinestations blijven open en het OV blijft rijden?

Thuiswerken is het devies, maar was het niet de thuissituatie die voor veel besmettingen zorgde?

Lockdown, december 2020

De winkelier jaagt de koper de stad uit…

Af en toe houd ik me bezig met ouderwetse zaken. Niet dat ik antiek verzamel of zo, maar gewoon even ouderwets de stad in: even winkelen, ergens koffiedrinken of lunchen. Gezellig! 

Het lijkt ouderwets tussen al die webshops die je te pas en te onpas op Facebook, Twitter en andere social mediakanalen voorbij flitsen. Gewoon even de stad in… Even winkelen en een jeans scoren. Voor het gemak ook maar een overhemd en een trui erbij… Het klinkt zo simpel! Het lijkt zo simpel! 

Anno 2017 is dat niet meer zo eenvoudig als je denkt. Hele marketingcampagnes worden door gemeentes op touw gezet om kopers naar de stad te trekken. Om onverklaarbare redenen zijn er ondernemers die het publiek niet meer naar hun winkel kunnen trekken.

Ze kunnen zich schijnbaar eenvoudig weg niet meer onderscheiden van de massale webshops. Dan heb je toch weinig fantasie als ondernemer. Elegant worden de hele dag broeken en truien gevouwen, schoenen uit het magazijn gehaald en overhemden uit het plastic gerukt. Help… een klant!

Persoonlijke aandacht en kennis om maar een paar termen te noemen ontberen in het stadscentrum. Eigenlijk tonen deze winkels aan dat ondernemen een vak is en niet iedereen geschikt is om te ondernemen. 

Vorige week dacht ik even een jeans te kunnen scoren in een stadscentrum van een uit de kluiten gewassen Brabantse stad. Na wat in de rekken gesnuffeld te hebben, komt er een verkoopster, haar beugeltje nog in, naar me toe. Een late beugelaar, zo te zien. “Of ik iets speciaals zoek?” 

“Eh… ja. Vorig jaar heb ik een jeans met stretch (van een niet nader te noemen Amerikaans merk) gekocht en ik wil nog wel zo’n broek.” Ze antwoordde legendarisch: “Meneer, alle jeans hebben stretch…” Een keiharde sirene gaat door mijn hoofd… Eeeeuuuuuuunnnnnggggg… wrong answer… u gaat niet door voor de wasmachine! 

Alle jeans hebben stretch… Demonstratief voel ik aan zo’n spijkerbroekie en trek aan de broekspijp. Geen beweging in te krijgen… Mijn ogen vragen… “Oh ja? … Waar is die stretch dan bij deze broek?”

Eindelijk na lang speuren heeft ze zo’n broek van de juiste stof gevonden. Helaas is deze niet meer in mijn maat. In een winkel van zo’n 700 vierkante meter met alleen maar spijkerbroeken, hebben ze geen 36/34… “Oh, maar meneer… we kunnen hem voor u op internet bestellen en dan wordt de broek gratis bij u thuisbezorgd…” Pfffff, wat een service…

Gemeentelijke marketingcampagnes, events en alles wat er op lijkt om mensen naar de stad te trekken, zijn met dit soort ondernemers weggegooid geld!

De winkelier jaagt de koper de stad uit…

Gebouw T…

Een leuk initiatief destijds. Groots gepresenteerd en snel naam en faam gemaakt. Een gesubsidieerd poppodium ooit in het leven geroepen om Bergen op Zoom aantrekkelijker te maken voor jongeren. 

Oeps, bij deze gemeentelijke wens zouden de bedrijfskundige alarmbellen al af moeten gaan. Een potje van 4 ton voor tegenvallers en een jaarlijkse subsidie van € 226.000,-. Dat moet lukken, zou je zo zeggen.

Maar niet in Bergen op Zoom, de gemeente waar het op financieel gebied altijd spannend is. Nedalco net achter de rug en de volgende steuntrekker dient zich aan. Gebouw T blijkt na vijf jaar, ondanks de financiële injectie van ruim 1,5 miljoen euro aan gemeenschapsgeld, nog steeds niet zijn eigen broek op te kunnen houden. 

Wat hebben het management, de Raad van Toezicht en de verantwoordelijke wethouder de afgelopen vijf jaar zitten doen? Het verlies zal zich niet in het laatste jaar ontpopt hebben… Zijn deze mensen wel capabel? Anderhalf miljoen! Waar blijven die jongeren? Wat is er over van die mooie beloftes?

De gemeenteraad besluit gewoon door te gaan. En passant verhogen de plaatselijke politici nog even de jaarlijkse subsidie aan het verliesgevende poppodium naar € 376.000,-. Ieder jaar weer de komende vijf jaar. Wel wil de gemeenteraad veiligheidskleppen inbouwen. Tuurlijk… alsof je over een geoliede machine praat… 

Absurd! Bijna 3,5 miljoen euro over tien jaar aan verspild gemeenschapsgeld. Daar moet je als ondernemer eens om vragen… 

De enige verstandige beslissing… #GebouwTexit 

Jet’s Slecht Weer Fonds

Storm, regen, hagel, lege stoelen en omgewaaide tenten. Slecht weer kan een flinke spelbreker zijn bij festivals. Bezoekers blijven weg en soms moeten er extra maatregelen worden genomen om optredens veilig te laten verlopen. 

Bij het woord “festival” krijg ik beelden van op sandalen dansende hippies. Lekker hoor… met zijn allen drie dagen in een tentje op een modderig grasveld terug naar de basis onder invloed van veel harde muziek, drank, fastfood, drugs en stank. Maar goed, iedereen heeft recht op zijn eigen hobby! 

Weersomstandigheden kunnen een financiële tegenvaller opleveren voor organisaties. Via een nieuwe regeling kunnen festivals, die een tekort hebben opgelopen door slecht weer, subsidie krijgen.

Festivals worden meestal in de buitenlucht gehouden en zorgen voor behoorlijk wat decibels die ook de weergoden niet ontgaat. Zonder scrupules laten zij, soms niet zachtzinnig, blijken dat zij niet altijd dezelfde muzieksmaak als de festivalbezoeker hebben. Ach gossie…

“Gelukkig” is er een Nederlandse minister die als een Mega Mindy ‘m weer flink van Jetje geeft. Zij heeft het “Slecht Weer Fonds” in het leven geroepen en vijf ton aan gemeenschapsgeld gedoneerd. Een fonds voor festivalorganisaties, die in de rode cijfers dreigen te komen door het slechte weer. Festivals die een bijdrage krijgen, betalen het geld later terug, als hun financiële positie weer voldoende is hersteld. Tenminste dat denkt onze minister…

Zo kunnen daarna ook andere festivals gebruik maken van het geld. Dit alles om te voorkomen dat de continuïteit van een festival in gevaar komt. Hoe nobel… en zo naïef! Tegenwoordig heeft ieder zichzelf respecterende gemeente een festival, dus met die schamele 5 ton gaan we er niet komen.

Maar Jet, waarom? Er was ooit een tijd dat dit gewoon ondernemersrisico heette. Waarom hebben deze festivalondernemers niet onderling een fonds opgericht? Waarom hebben zij niet gewoon evenementenverzekering afgesloten? Waarom ga je bijna communistisch op de stoel van de “verzekeraar” zitten en verbras je ons zuur afgedragen belastinggeld? 

Ik heb wel een idee… jij niet, Jet?