De voorbeschouwing

Welke voetballiefhebber in Nederland zit daar nu op te wachten… Frankrijk-Portugal… de finale van het EK 2016. Twee saaie teams, de ene afhankelijk van om in James Bond termen te spreken ene CR7, de andere van… van wie eigenlijk, ja?

Jaren geleden hadden beide landen mooie teams. Namen als Eusebio, Baía, Rocheteau, Giresse, Tigana en Zidane sierden de wedstrijdformulieren. Het ene land drie keer winnaar op een groot toernooi. Weliswaar bijna alle keren was het toernooi dan wel in eigen land. Buiten de landsgrenzen presteert het weinig… Het andere land heeft ondanks een eerdere finaleplaats nog nooit een groot toernooi gewonnen. 

Een finale tussen twee landen waar voetballend Nederland weinig goede herinneringen heeft. Het kaartenfestival tegen de Portugezen in 2004, de kwalificatie-uitschakeling tegen het Frankrijk van monsieur Platini in 1981 en de winst van Frankrijk op het EK 2000, waar Oranje als favoriet het penaltysyndroom opliep. 

Gastland Frankrijk won in 2010 het door de UEFA uitgeschreven EK-bid. De UEFA waar de Fransman en oud-voetballer Platini in die tijd voorzitter was. Hoe het monsieur Platini het de laatste jaren vergaan is binnen de UEFA en de FIFA is alom bekend.

Dus? Wat zou het worden vanavond? 

.. Ik vrees dat de finale al beslist is… 

Het dorpsplein

Het is de trots van het dorp. Het moet het dorp eer aan doen en een idyllische sfeer uitstralen. Ieder zichzelf respecterende gemeente heeft er één, wilt er één of legt er één aan. Wel moet het multifunctioneel zijn, net als een Zwitsers zakmes. Het kan prachtig ogen, soms ook nostalgisch met een roep naar het verleden.

Zo ook het dorp waar mijn roots liggen. Tegenwoordig hebben ze daar zo’n multifunctioneel plein. Hoge nieuwbouwpanden in een mooie oude stijl eromheen. Sfeervolle terrassen van de plaatselijke horeca aan de zijkant van het plein. Het doet Bourgondisch aan, een beetje als een oud marktplein in een oude Vlaamse stad. Op het oog niks mee!

Jaren geleden lag op dezelfde plek ook een pleintje. Een pleintje wat er niet uit zag en waar je eigenlijk ook niks mee kon. Een pleintje met een vies gemetseld vijvertje en een fontein. Maar ja, dat is alleen leuk voor de plaatselijke jeugd in De Wielergemeente om na een aantal schuimkragen gedronken te hebben er rondjes doorheen te fietsen om te kijken wie het langst op zijn fiets kan blijven zitten en wie de bijnaam van het dorp op heroïsche wijze eer aan doet… of als je de fontein na historische voetbaloverwinningen oranje of rood-wit-blauw laat kleuren. Dat die gouden voetbaltijden van Oranje en de plaatselijke trots voorbij zijn, hebben de notabelen van het dorp goed ingeschat.

Nu ligt er een mooi plein. Ideaal… multifunctioneel ook. In de winter kan de lokale kunstijsbaan er staan, tijdens de braderie kan er een feesttent staan, in de zomer kan je het volgooien met zand en een beachvolleybalweek houden, je kan er een dorpskermis neerzetten of je kan er een mooi terras van maken. Zoveel gedachten, zoveel mogelijkheden…

Tegelijkertijd heeft men het dorpshart, lees de winkelstraat, voorzien van nieuwe bestrating en een verbreed trottoir zodat het als een geheel gezien kan en mag worden. Oeps, een verbreed trottoir… 

Tja, een verbreed trottoir houdt bijna altijd een versmalde weg, langzaamrijdend verkeer, stilstaand laad- en losverkeer, files in de winkelstraat, gevaar voor fietsers en minder parkeerplaatsen in. Maar gelukkig zijn de lokale bestuurders van het pittoreske plaatsje op de Brabantse Wal niet voor één gat te vangen. Ook daar hebben zij een oplossing voor, want…

… het nostalgisch aandoende plein is toch multifunctioneel? 

It kin net

Wat ben je toch een patser! Rijdend in je dikke 4×4 Mercedes had je ontzag. Je had aanzien en velen zijn of waren fan van je. Niet vanwege je auto met een sterretje, maar vanwege je prestaties. 

Je prestaties op het veld. Je prestaties als profvoetballer. Altijd doorgaan en nooit te veel zeiken heeft je een mooie carrière opgeleverd. Je bent zelfs voor Oranje opgeroepen. Altijd reageerde je als een gentleman. Maar vertel eens, wat is er gebeurd? 

Onlangs was er een filmpje van je op social media. Schrikbarend! Zo kan je het nooit geleerd hebben van je mediatrainer. Als prof heb je een voorbeeldfunctie, wat er ook gebeurt! Waar ging het mis met je? 

Je bent tijdens een patsercontrole aangehouden. Natuurlijk mag je zo’n auto rijden in plaats van een leasebak van Eef en Huub, natuurlijk trek je bekijks in zo’n wagen met getinte ramen, natuurlijk staat zo’n auto op het lijstje van oom agent en natuurlijk moet ook jij gewoon meewerken aan deze controle. 

Je reactie was vreemd en overdreven. De agent in kwestie herkende je pas toen je je raampje opende en als je daar dan toch staat voert hij gewoon zijn werk uit. Dat wordt van jou toch ook verwacht in De Kuip of denk je dat die 40.000 seizoenkaarthouders naar je auto komen kijken? 

Maar nee, je wilde de patser uithangen. Je vraagt op een quasi-agressieve manier of je op een zware crimineel lijkt en je blijft daarna irritant de agent sarren. Tijdens een wedstrijd is dat gewoon rood, maar dat hoeft jou niet uitgelegd te worden. 

Je kan je die auto veroorloven, zei je in het filmpje. Dat is een mooi voorrecht. Je hebt hem ook eerlijk verdiend. Daar zegt ook niemand iets van. Niet iedereen kan zich een dergelijk bakkie veroorloven. Maar begrijp je dan ook dat er mensen zijn die zo’n auto niet via wettelijk geoorloofde wegen verkregen hebben? En begrijp je dan ook dat er instanties zijn die graag deze mensen in hun kraag grijpen, zodat ook jij niet teveel onnodige belasting moet betalen? En begrijp je dan ook dat agenten mensen zijn die gewoon hun werk uitvoeren? 

En misschien een tip! Ben je het beu om met je patserbak aangehouden te worden, kan je ook gewoon via je club bij Eef en Huub een Astra leasen….

Wie zit daar nu op te wachten

Tien redenen waarom het EK niet leuk wordt:

1. Een toernooi in het land van Platini. Eigenlijk is dat niet verrassend. De FIFA kroonprins, de UEFA koning en een toernooi in eigen land. Hoe zou dat nu komen?
2. Het toernooi duurt veel te lang. Het toernooi duurt eenendertig dagen en dat is veel te lang. Wedstrijden als Slowakije tegen Oostenrijk, wie zit daar nu op te wachten?
3. EK’s zijn saai. De poulefase is een invuloefening. Hoewel er iedere keer twee landen zijn, die verrassen, zullen ook deze keer al twee landen er zeker van zijn om bij de laatste vier te eindigen. So wie immer… En om eerlijk te zijn, wie zit daar nu op te wachten?
4. Eindtoernooien zonder Oranje zouden spektakel bieden. Op het WK van 1970 ontbrak Nederland. Men zegt dat het een doelpuntenfestijn was. Alleen de zestig-plussers weten nog wie er gewonnen heeft. Het EK 1984 en het WK 1986, waarop het Nederlands Elftal ook ontbrak, werden op dubieuze wijze door alweer Platini en in 1986 door Maradona beslist. De laatste keer dat Oranje ontbrak, in 2002, waren er de verrassingen van Senegal en Zuid-Korea. Maar wie zit daar nu op te wachten?
5. De grote sterren ontbreken. Messi, Neymar, Suarez en vele anderen ontbreken, omdat zij geen Europeaan zijn. Sneijder, Robben en Van Persie hebben zich niet geplaatst. Zlatan zit in de herkansing en Ronaldo hebben we nog nooit zien schitteren tijdens een eindtoernooi. En al zou Ronaldo door het ontbreken van bijna alle sterren nu wel kunnen schitteren, wie zit daar nu op te wachten?
6. Toernooi ploegen ruiken hun kans. Eén maand goed voetballen kan vier jaar roem opleveren. De zogenaamde B-landen ruiken hun kans, maar wie zit daar nu op te wachten?
7. De Nederlandse invloed. Op ieder EK is wel een Nederlander betrokken. Notoire EK bezoekers als Dick Advocaat en misschien zelfs wel Guus Hiddink zullen er wel weer zakkenvullend als bondscoach van een ander land rondlopen. Björn Kuipers gaat als scheidsrechter misschien wel hoge ogen gooien. De analytici zullen hoogtijdagen vieren: vader en zoon Mulder zullen alles theatraal en vol romantiek de grond in boren, maar wie zit daar nu op te wachten?
8. Ons buurland België. Ons buurland België speelt mee. Maken de merendeels in Nederland opgeleide Rode Duivels hun FIFA ranking waar? Kunnen de tweetaligen op het veld één worden? Kunnen ze de druk aan of bezwijken ze net als onze Oranjeleeuwen aan een gebrek aan mentaliteit en een overvloed aan sterallures? We zullen het zien, maar wie zit daar nu op te wachten?
9. Nieuwe toppers. Zoals altijd tijdens een EK zullen er nieuwe toppers opstaan. In het verleden namen Bernd Schuster, Peter Schmeichel, Wayne Rooney en Arshavin een sterrenstatus aan. De ene brak door, de ander niet echt. Maar wie zit daar nu op te wachten?
10. De voormalige eredivisiespelers. Voormalige eredivisiespelers zullen aan het EK deelnemen. Nu zijn Vertonghen en Vermaelen misschien nog wel interessant om te volgen, maar hoe zullen bijvoorbeeld Arnautovic, Janko en Dsúdzak spelen? Maar ja, wie zit daar nu op te wachten?

Kortom, het EK wordt niet echt boeiend. En als u tijdens één van de talloze EK-wedstrijden iets anders te doen heeft, schroom niet…

Het lachertje van Europa

Het is over… Het is voorbij… We hebben er naar toe kunnen leven… Het is goed zo… De pijn is voorbij… Het gemis zal er niet minder om zijn…

Voor het eerst in dertig jaar zal het Nederlands Elftal niet aanwezig zijn op een eindtoernooi. Is dat erg? Nee, dat is het niet. Voor het voetbal is het niet erg, economisch wel. Is het jammer? Ja, dat weer wel. De zestienenhalfmiljoen bondscoaches, die in hun vrije tijd ook voetbalanalyticus zijn, voeren allen verschillende redenen aan. Hoe heeft het zover mogen en kunnen komen? Dat is de vraag die velen stellen.

Is het het systeem? Is het het opleiden? Is het het team te verwijten? Is het de technische staf te verwijten? Is het voetbalniveau of het vioetbalgochme van de spelers te laag? Wordt Oranje kapot geanalyseerd? Vragen genoeg zijn er te verzinnen.

Eén ding is zeker. Om in een teamsport iets te bereiken, is er een team nodig. Het huidige Nederlands Elftal, afhankelijk van de individuele klasse van enkelingen, is geen team. Er zijn te weinig spelers die in dienst van willen spelen. Er zijn te weinig jongens die zich voor het resultaat willen opofferen. Er zijn te weinig spelers die op de juiste manier de leiding nemen. Er zijn te weinig jongens die over een over-mijn-lijk mentaliteit beschikken. En zelfs een buitenstaander kan zien dat de kleedkamerhiërarchie ontbreekt. Aan wie is dat wijten? Natuurlijk aan alle spelers en aan de technische staf, aan het hele team dus, roepen allen.

Een team creëer je niet zomaar. Bij iedere nieuwe coach beginnen spelers opnieuw een rangorde oorlogje. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Een team bouwen is psychologie ten top. Eén van die facetten is het proberen om in het hoofd van de speler de knop om te kunnen zetten. Het is niet eenvoudig om bij een hele selectie, zo’n tweeëntwintig spelers, hetzelfde doel en dezelfde wil en gedachte te krijgen. Er zijn coaches die dat kunnen, er zijn coaches die dat nog moeten leren. Of dit slaagt is afhankelijk van de wil van de speler. Wat wilt hij bereiken in zijn carrière? Als de speler er niet voor open staat, is de kans van slagen niet zo groot. Je mag je dan afvragen of dit de speler is, die je wilt hebben.

Andere facetten zijn de samenleving, de groepsopbouw en de leeftijdsopbouw van een team. De samenleving? Jazeker, de samenleving. Hoe kan je in deze verregaande individuele en vreedzame samenleving verwachten dat gepamperde jongeren een over-mijn-lijk-mentaliteit krijgen? In een maatschappij waar het af en toe lijkt alsof het ieder voor zich is, is het niet vreemd dat er spelers zijn die zich niet in dienst van een ander of een groter geheel willen opstellen. In een maatschappij waar bij velen tot een jaar of vijfendertig alles is aan komen waaien, is het niet vreemd dat sommigen er te wat te makkelijk over denken. Wat betreft de groepsopbouw, aan elf leiders heb je niks, aan elf volgers ook niet. Tactisch moet de juiste balans binnen een team uitgekristalliseerd worden. Uit de leeftijdsopbouw volgt de fysieke gesteldheid en de ervaringsjaren op hoog niveau. Oeps, het Nederlands Elftal mist een generatie. Het inpassen van talentvolle jonkies heeft dus geen effect op het team dat gedragen moet worden door een paar early-dertigers.

Is dit allemaal erg? Nee, voor het voetbal is dat het niet. Oranje is er alleen een paar jaar niet bij. Na een paar vette jaren, volgen een paar mindere jaren. Het is net als het leven.

Opleiden van spelers en coaches. Niet alleen techniek, tactiek, looplijnen, oefenvormen, spelsystemen en balvaardigheid, maar ook opleiden op het mentale vlak. Het creëren van een winnaarsmentaliteit, het creëren van een over-mijn-lijk mentaliteit en het leren omgaan met successen, tegenslagen en de kleedkamerhiërarchie. En zeker niet achterover leunen bij een zeer goede generatie zijn de antwoorden. Blijven opleiden om niet nog voor een derde keer een generatie te missen.

Maar de vraag blijft… Naar welk land kunnen we van de zomer op vakantie zonder uitgelachen te worden?