Geweldig… dat ontbijt

Een weekje in een luxe hotel aan het witte strand. Een prachtig blauwe oceaan, geweldig weer en wat palmboompjes op de achtergrond. Op een luie ligstoel onder de zon aan het witte zandstrand tussen oud overtollig rimpelig vel zie je ook hier opmerkelijke dingen. De gemiddelde leeftijd is de 70 jaar ruim gepasseerd.

De helft slaapt op hun ligstoel of ligt een grote E-reader een verhaal met hele grote letters te lezen. De geur van een lekkende Tena Lady komt je af en toe tegemoet. Het zal wel een spannend boek zijn. Weinig mensen gaan het water in. Zelfs bij een groene vlag blijven ze liggen, waarschijnlijk bang voor een extra onderstroom. Het zou zo lekker opruimen…

Buiten het hoogseizoen heeft elk voordeel ook zijn nadeel. De nadelen hoor je snel… “Achtung” “Vorsicht”. Je wordt zelfs in het Duits aangesproken op een Spaanstalig eiland. Ligt dat aan mijn senior blonde haarkleur of heb ik zo’n dikke kop? Je mag me in alle talen aanspreken, maar van deze gaan die paar senior blonde haren die ik nog heb recht overeind staan.

Er zijn ook wel wat jongeren… 40-ers en 50-ers. De 20-ers en 30-ers zijn op twee handen te tellen. Kinderen zijn er welgeteld twee. Gelukkig dus weinig gejank, maar daar krijgen deze twee Engelse prinsesjes ook geen kans voor. Mammy and daddy smoren alle uitspattingen van de prinsesjes in de kiem.

Als een ware prins van Wales bewaakt hij “zijn” tafel, bermuda aan en zijn witte sportsokken tot ver over zijn scheenbeen opgetrokken. De king and queen heeft hij ook maar meegenomen. Met zijn vieren proberen ze de tafelmanieren van de prinsesjes van Championsleague niveau naar Worldchampionship niveau te krijgen.

Een luxe hotel zou geen luxe hotel zijn als ze niet kunnen coqueteren met animatie. Maar ja, elk voordeel heeft zijn nadeel om maar eens een wereldberoemde Amsterdamse filosoof te citeren. De animatie bestaat uit wannabees die na hun vijftigste het roer omgegooid hebben en iets van “nu weet ik het… ik ga emigreren naar een warm eiland, koop een gitaar of een draagbare synthesizer, een zonnebril en een glimmend overhemd, ik doe die paar haren die ik nog heb stijf omhoog met gel en ik word zanger…” gedacht moeten hebben.

Gadegeslagen door een enthousiast groepje zeventigers die verzoeknummertjes indienen van Udo Jürgens via Abba naar Elvis, die dan weer zo vals als een kraai en in onverstaanbaar Engels of Spaans met een Duits accent gezongen worden. René van “Allo allo” is er niks bij… “Helga!”

Het bejaarde rimpelig klapvee, dat in de real life soap “We zijn er bijna!” niet zou misstaan, wordt dolenthousiast. Een foxtrotje of cha cha cha of wat er voor door moet gaan, wordt er met stijve spiertjes door enkelen uit gegooid. De dagelijkse bewegingsquota is weer gehaald… Is er dan niemand, ook geen instantie, die dit soort mensen tegen zichzelf in bescherming neemt?

Is dit het voorland van een pensionado? Zanger worden… of klapvee met overtollig vel worden? Is er nog een andere keuze? Mag een spuitje in je testament opgenomen worden?

Dromen…

Het was 1976. Ik weet het nog goed… Innsbruck. De Olympische Winterspelen. Wat een machtig schouwspel voor een 6-jarig jongetje. Tussen de middag rennend van school naar huis om maar niks op de zwart-wit TV te missen.

Alpineskiën, bobsleeën, rodelen, schansspringen, ijshockey, schaatsen… geweldig om dat allemaal als kleine jongen te zien. Sporters uit 37 verschillende landen. Namen als Piet Kleine, Hans van Helden, Franz Klammer en Ingemar Stenmark. Dagdromen om hier ooit aan deel te mogen nemen. Rennend weer naar school om vervolgens om half vier weer naar huis te rennen om zo weinig mogelijk beelden te missen.

Wat een tijd! Als kind gefascineerd door al die sporten. Als kind tijd genoeg om alles te volgen. Namen die je je ruim 45 jaar na dato nog steeds herinnert. Dromen van zo’n afdaling, dromen van zo’n schans, dromen van zo’n 5.000 meter rit, dromen van zo’n ijshockeyhal. Later als ik groot ben…

Een beetje gekrabbel met gezwikte enkels op de bevroren plaatselijke plas beloofde niet veel goeds. De schans werd het ook niet… of het moet de tobbedansschans in het lokale zwembad geweest zijn. Niet veel later bleek ik een zonaanbidder te zijn. Zon, zee, zwembad en warm weer. De Olympische Zomerspelen? Lekker eten ging er ook wel in. Daar lag dus ook geen gouden carrière in het verschiet.

Maar als… als frikandellen eten een olympische sport was dan…

De gijzeling

Nederland is dood of in ieder geval zo goed als dood. Alleen een zware operatie of een reanimatie kunnen dit landje nog redden.

Al jaren tellen we internationaal niet meer mee. Een paar honderd jaar geleden waren de Nederlanders nog gevreesd over alle wereldzeeën. Begin vorige eeuw bleef Nederland angstvallig aan de zijlijn tijdens WWI. In mei 1940 werd NL in vijf dagen overlopen. Verdere uitkleding van defensie heeft geresulteerd dat we heden ten dage helemaal niks meer voorstellen. Tanks hebben we zelfs niet meer in eigen bezit, deze worden geleast van notabene Duitsland.

Economisch gaat het misschien op persoonlijk vlak met de Nederlander goed. Internationaal mogen we van de grote economieën meehobbelen. Toch wil Nederland zich graag onderscheiden van de massa en loopt graag voorop bij allerlei nieuwe zaken, zoals o.a. bij het verminderen van de CO2 uitstoot, waarbij uiteindelijk de rekening bij de brave Nederlander komt te liggen.

Zo ook het coronabeleid. Nederland wordt gegijzeld door een paar enge witte jassen. Een premier met een te ver openstaand overhemd met daaronder een gladgeschoren borst en een domineeszoon op clownschoenen volgen gedwee. Zij volgen het zogenaamde advies van de enge witte jassen en proberen hiermee ook nog voorop te lopen in de EU.

Echter het advies is gebaseerd op rekenmodelletjes. Als, als, als… niks is zeker. En al helemaal niks is zeker als de GGD het volgende aangeeft na een positieve test: “Helaas is het niet mogelijk om erachter te komen welke variant u geeft. In Nederland kan maar op weinig plaatsen dit vervolgonderzoek gedaan worden en dit wordt alleen gedaan als er een specifieke aanleiding voor is om dit te onderzoek en niet op individueel niveau”.

Met andere woorden in simpel Nederlands: er wordt bijna niet gekeken of iemand de Delta, Omikron of welke variant dan ook heeft.

Nederland wordt geregeerd op basis van rekenmodelletjes. Niks besturen met beide voeten in de samenleving om te horen en te ervaren wat er in die samenleving leeft. Nee, wij laten ons sturen door een aantal medici met meestal dezelfde achtergrond die net iets te ver van de gewone Nederlander staan.

Iedereen weet dat als je aantal mensen met dezelfde achtergrond en het hetzelfde vakgebied bij elkaar zet, je hele vreemde, enge, sterke of mogelijke verhalen krijgt. Alleen die enge witte jassen, de man met het te ver openstaand overhemd en de man op clownschoenen weten dit blijkbaar niet.

Nederland is ziek. We gaan gewoon door met Rutte IV. Dezelfde Rutte die door de toeslagenaffaire mocht vertrekken. Dezelfde Rutte die al 22 maanden geen fatsoenlijk coronabeleid kan neerzetten. Dezelfde Rutte die al 22 maanden in steeds niet uitkomende rekenmodelletjes gelooft. Veel schaapjes volgen.

Begrijp dit niet verkeerd. Corona is er. Sommige mensen hebben milde klachten, anderen hebben zware klachten en zelfs levensbedreigende klachten komen voor. En ook na corona kunnen klachten ontstaan of blijven. Dat is wel iets om rekening mee te houden.

Het RIVM is nu net een casino. Variabelen invoeren in een rekenmodel geeft uitslagen afhankelijk van de ingevoerde variabelen. Hier kan je verschillende uitslagen in krijgen. Gemakshalve een lage, een gemiddelde en een hoge uitslag. Eenzelfde uitslag als wanneer je een rekenmodel in een casino loslaat: het kan alle kanten op. Maar om al 22 maanden uit te gaan van een worst-case scenario met betrekking tot in eerste instantie overlijdens om vervolgens over te schakelen naar ziekenhuisopnames gaat te ver.

Ik hoor het ze nog zeggen “een intelligente lockdown…”, ik hoor het ze nog zeggen “een harde lockdown…”, ik hoor het ze nog zeggen “een avondlockdown…”. Ik hoor het jullie nog zeggen “alleen samen krijgen we corona onder controle…”. Vertel eens Mark en Hugo… is het ons gelukt? Gaat het ons nog lukken? Of zien jullie eindelijk onder ogen dat een virus niet te sturen valt? Dat de natuur toch sterker is dan iemand met een te ver openstaand overhemd en ook dan iemand op clownschoenen. Wij doen dit namelijk al…

Een land gijzelen om je eigen tekortkomingen te camoufleren gaat te ver. Ondanks een toenemende vergrijzing wordt er al jaren bezuinigd op de zorg. Die vergrijzing kan toch geen verrassing zijn? Dus Mark, Hugo, Jaap en andere vriendjes… houd de eer aan jullie zelf…

Kerstochtend 2021

Het was kerstochtend 2021. Ik weet het nog zo goed… Al 2 jaar hield ik het vol. Niet testen, want waarom zou je als je geen klachten hebt. Bovendien een neusgat is er niet om dingen in te stoppen. Dat leerde ik al op de kleuterschool nadat een klasgenootje een ietwat te grote kraal zijn neus in had geduwd.

Een te lange wattenstaaf je neus in laten gaan, leek mij niet zo’n fijne gedachte. Sommige mensen zweren erbij. Voor het minste of geringste doen ze een zelftest, gaan ze naar Testen voor Toegang of naar de GGD om te reizen of bij klachten.

Testen, testen, testen… in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. En hoppa… die uit de kluiten gewassen wattenstaaf zo langs je neusschot je keel in!

Na mijn smakeloos afhaalmenu bij het plaatselijk cafetaria gisteravond, kreeg ik een vermoeden. Wetenschappelijk als ik ben, maakt een zwaluw nog geen zomer en mijn rekenmodellen vroegen om nog wat meer wetenschappelijke onderbouwing om tot een juiste conclusie te komen.

Om het een en ander vast te kunnen stellen trok ik een zak Haribo open. Ja, die van die mierzoete caloriebommen waar de vullingen in je kiezen zo heerlijk van uit elkaar klappen. Een werkelijke sensatie op het puntje van je tong en die je smaakpapillen het paradijs op aarde gunnen. Mijn vermoeden werd bevestigd: alleen de voedselstructuur werd waargenomen, de smaak niet.

Alle alarmbellen gingen af… en dat waren er heel veel na al die persconferenties de afgelopen 22 maanden. Mijn buurman appte meteen of het wat rustiger kon. Sorry, coronasymptomen…, Hugo… testen…, appte ik vlug terug. Dan toch maar na al die tijd voor het eerst zo’n stok in mijn maagdelijke neus. Vier keer draaien in het ene neusgat en vervolgens lekker fris met dezelfde staaf vier keer draaien in het andere neusgat, alsof een neusgat niet voldoende zou zijn. Beide gaten komen toch uit in dezelfde keel?

Na een paar minuten de uitslag: een streepje bij de C en streepje bij de T. Ik denk nog “CT…, wat een vreemd gekozen letters. Een scan?” Ik lees de bijsluiter nog maar eens. Gelukkig is mijn neus geen testmaagd meer, want nu mag er getest worden bij de GGD.

Gelukkig was ik niet alleen op 1e Kerstdag bij de GGD. Voor mij zo’n 10 auto’s en achter mij ook. Het was een komen en gaan van mensen met klachten. De verkeersregelaar binnen had er ook zin in op 1e Kerstdag. Hij kwam van voor naar achter gelopen om mij te wijzen dat ik in mijn eigen auto, waar ik brildragend alleen in zat, met de ramen en de portieren dicht, een mondkapje op moest. Welke gek verzint dat? Waarschijnlijk iemand die geen bril draagt… en wellicht ook geen auto heeft en alleen in een vol OV reist en waarschijnlijk voor de overheid werkt. Ik zal geen namen noemen, Jaap van D…

De uitslag van de test had ik zelf kunnen verzinnen. Na een paar uur een mailtje van de GGD: u bent positief. Ja, dat wist ik al. Ik ben het zonnetje in huis, de leukste thuis… altijd positief.

Waar ik nu benieuwd naar ben welke variant heb ik dan? Het moderne Omikron of de al wat langer bekende Delta? Of wellicht weer een nieuwe variant. Dat staat dan weer niet in de uitslag.

Hoe moet ik nu weten welke variant ik heb? De symptomen zijn er een paar van de ene en een paar van de andere. Daar kan ik dus niks mee. Sterker nog, hoe weet het RIVM dat Omikron oprukt, terwijl de patiënt niet weet welke variant hij heeft? Of weet het RIVM het wel, maar wordt de patiënt niet geïnformeerd? Of wordt er weer zo’n modelletje op een aantal testen losgelaten en wordt er maar wat representatief of onrepresentatief aangenomen?

Wat ik wel weet, is dat ik recht heb op informatie. Een patiënt heeft recht op te weten wat hij of zij mankeert.

Mijn e-mail naar de GGD is verzonden.

COVID wordt kleuter

Een gemuteerd coronavirus in Engeland. Het virus schijnt 70% besmettelijker te zijn dan het “oude” virus. Strengere maatregelen zijn afgekondigd door Boris Johnson voor 21 miljoen inwoners woonachtig in Londen en de regio’s Oost- en Zuidoost Engeland.

De stam van het gemuteerde virus is ook al aangetroffen in Denemarken en Australië. Het vermoeden is dat het begin december ook al in Nederland is aangetroffen, maar dat wordt nog onderzocht drie weken na dato. Ook in Zuid-Afrika is een besmettelijkere variant aangetroffen.

Nederland komt met “drastische en keiharde” maatregelen en stelt een half inreisverbod in voor reizigers uit het Verenigd Koninkrijk. Het Nederlandse inreisverbod heeft alleen betrekking op vliegtuigen. Reizen per auto, motor, schip, trein, bus of te voet is nog steeds mogelijk. Vliegen via Duitsland trouwens ook…

België volgt Nederland. Ook zij stellen een vliegverbod in. Daarbovenop stellen ze een inreisverbod vanuit het Verenigd Koninkrijk in voor wel 24 hele uren. Treur niet… het virus, ook de gemuteerde versie, heeft geduld…

Ach, de oplossing voor de toeslagenaffaire zal ook wel een voucher worden…

Pietenchaos…

Het land ligt plat. De grootste scholierenstaking in de geschiedenis kent zijn weerga niet. Het Malieveld staat vol met duizenden demonstrerende zwarte pieten en schoolkinderen.
Pieten en kinderen, die demonstreren omdat de gastvrijheid van Nederland op het spel staat. Kinderen die staken, omdat dat ene feest dat ze nog hadden, bruut afgenomen wordt. Afgenomen door een klein aantal mensen, die handelen op de manier die hen zo tegenstaat: dictatoriaal en discriminerend.
Kinderen begrijpen het niet, volwassenen waarschijnlijk ook niet. Het vroeger o zo sterke Nederland: beroemd en berucht op de wereldzeeën, een bloeiende economie, één van de belangrijkste landen in de wereld. De gastvrijheid en het multicuturele waar Nederland groot mee geworden is, wordt vermoord. Nederland met zijn tradities. Nederland met zijn democratie. Nederland, verloochen je afkomst maar. Wat is nu democratie? Heeft Nederland nog wel democratie? 
Zwarte Piet wordt illegaal en duikt onder. Controleer uw schoorsteen maar, voordat u uw haard aansteekt. Barricades worden opgeworpen. Autobanden worden in brand gezet. Complete chaos in het land!
Een kinderfeest dat in de toekomst niet meer herkend wordt. Een traditie dat nooit meer een traditie zal zijn. 
“Opa, waarom zijn Zwarte Pieten zwart?” “Nou jongen, dat komt door de Pietenrevolutie in 2015, het was zo’n chaos in Nederland. Er zijn zoveel autobanden op barricades in brand gestoken, het werd zo warm en er was zoveel roet in de lucht dat veel mensen…”

De humor ligt op straat… deel 1

De humor ligt op straat of in dit geval zit op de achterbank.
Onderweg naar de voetbaltraining zijn twee 10-jarigen druk in gesprek met elkaar. De hele schooldag passeert de revue.
“Heb je dat gehoord van de muziekleraar?” vraagt de een aan de ander. “Ja, heb ik”, antwoord de ander om vervolgens een controlevraag te stellen: “Je bedoelt toch dat je van muziek, drummen en dansen slimmer wordt?”
“Ja, precies!” zegt de ander die het verhaal vervolgt met de scherpe uitspraak: “Alleen geloof ik het niet: mijn zus speelt dwarsfluit en ze wordt er toch echt niet slimmer van!”