Yuri

Na bijna een week heeft TeamNL al vier medailles en ik weet niet hoeveel niet medailles. Meedoen is belangrijker dan winnen, is dan ook het motto van de Olympische Spelen, maar vertel ze dat maar eens in Rusland.

Het sporttoernooi der sporttoernooien met een Olympisch dorp waar een vestiging van McDonalds is, het Holland Heinekenhuis staat en je schijnbaar gratis condooms krijgt. Twee Afrikaanse boksers wilden deze testen met de kamermeisjes… maar dat even terzijde. Wat heeft dit met sport te maken? Hamburgers, frites, bier en… 

Jaren dromen, jaren trainen en jaren geld vangen van sponsoren en de staat en dan eindelijk naar die vermaarde Spelen om mee te doen. Mee te doen waarvoor? Voor de medailles? Volgens de Nederlandse pers zijn er in Nederland heel veel medaillekandidaten. Van de meesten hebben de meeste Nederlanders nog nooit gehoord… 

Bij het schermen schijnt ene Van Wijlen kanshebber te zijn… Na een grandioze opkomst restte al na de eerste ronde een enkeltje Nederland. Die kan mooi op dezelfde vlucht als handboogsniper Dielemans en de judoka’s Mooren, topfavoriet Polling en Van ’t End. 

Over het fietsen zullen we het maar niet hebben… of toch wel. In ons natte kikkerlandje leren we fietsen in de regen. Waarom donderen die profs dan van hun fiets als ze een wedstrijd in de regen rijden? Het wordt tijd dat de hometrainer olympisch wordt, want met sturen op een fiets gaat het niet zo best… 

Toch heeft TeamNL al drie medailles bij het fietsen. Tommy de Limbo één en Anna van der Breggen twee. Toch stiekem benieuwd wat Van Vleuten en Van Dijk hiervan vinden…

En dan hebben we nog Yuri, die met dronkemansgelal Epke en de rest van TeamNL ’s ochtends om 6 uur een reveille gaf. Een mooie tijd om op te staan, zou je zo zeggen. Hockeybobo Maurits was er als de kippen bij om Yuri weg te sturen. Yuri, de spierbundel uit Waalwijk… zomaar weg. Goed, Yuri heeft een paar foutjes gemaakt in zijn carrière, maar om hem zo rücksichtlos weg te sturen, nu hij net weer terug aan de top is, dat kan alleen een machtswellusteling. 

Zullen we het zilver van ’74 dan ook maar terugsturen? Met Maurits in de voetballerij zouden we geen spelers meer overhouden…

Maar goed, de beste stuurlui staan aan wal of in de fietsgevallen in de berm. En ach, na een avondje zuipen fiets ik ook altijd overgeconcentreerd de bosjes in….

Ik had een kind kunnen zijn van Yuri van Gelder en Ellen van Dijk…

Het dorpsplein

Het is de trots van het dorp. Het moet het dorp eer aan doen en een idyllische sfeer uitstralen. Ieder zichzelf respecterende gemeente heeft er één, wilt er één of legt er één aan. Wel moet het multifunctioneel zijn, net als een Zwitsers zakmes. Het kan prachtig ogen, soms ook nostalgisch met een roep naar het verleden.

Zo ook het dorp waar mijn roots liggen. Tegenwoordig hebben ze daar zo’n multifunctioneel plein. Hoge nieuwbouwpanden in een mooie oude stijl eromheen. Sfeervolle terrassen van de plaatselijke horeca aan de zijkant van het plein. Het doet Bourgondisch aan, een beetje als een oud marktplein in een oude Vlaamse stad. Op het oog niks mee!

Jaren geleden lag op dezelfde plek ook een pleintje. Een pleintje wat er niet uit zag en waar je eigenlijk ook niks mee kon. Een pleintje met een vies gemetseld vijvertje en een fontein. Maar ja, dat is alleen leuk voor de plaatselijke jeugd in De Wielergemeente om na een aantal schuimkragen gedronken te hebben er rondjes doorheen te fietsen om te kijken wie het langst op zijn fiets kan blijven zitten en wie de bijnaam van het dorp op heroïsche wijze eer aan doet… of als je de fontein na historische voetbaloverwinningen oranje of rood-wit-blauw laat kleuren. Dat die gouden voetbaltijden van Oranje en de plaatselijke trots voorbij zijn, hebben de notabelen van het dorp goed ingeschat.

Nu ligt er een mooi plein. Ideaal… multifunctioneel ook. In de winter kan de lokale kunstijsbaan er staan, tijdens de braderie kan er een feesttent staan, in de zomer kan je het volgooien met zand en een beachvolleybalweek houden, je kan er een dorpskermis neerzetten of je kan er een mooi terras van maken. Zoveel gedachten, zoveel mogelijkheden…

Tegelijkertijd heeft men het dorpshart, lees de winkelstraat, voorzien van nieuwe bestrating en een verbreed trottoir zodat het als een geheel gezien kan en mag worden. Oeps, een verbreed trottoir… 

Tja, een verbreed trottoir houdt bijna altijd een versmalde weg, langzaamrijdend verkeer, stilstaand laad- en losverkeer, files in de winkelstraat, gevaar voor fietsers en minder parkeerplaatsen in. Maar gelukkig zijn de lokale bestuurders van het pittoreske plaatsje op de Brabantse Wal niet voor één gat te vangen. Ook daar hebben zij een oplossing voor, want…

… het nostalgisch aandoende plein is toch multifunctioneel? 

Het viaduct

Eenzaam en alleen staat het in het glooiende landschap. Een mooi bouwwerk, een prachtig stralend wit kunstwerk. Een schitterende blikvanger!

Het schittert bij mooi weer. Het witte kunstwerk weerkaatst de zonnestralen. Omgeven door groen staat het blinkend te pronken. Beeldbepalend voor het dorp waar ik ben opgegroeid.

Van afstand een herkenningspunt op de Brabantse Wal. Het moet wijken, maar waarom? Een makkelijk antwoord is de slechte staat waarin het verkeert. En wie is dan verantwoordelijk voor het onderhoud? Eerdaags zou er geen zwaar verkeer meer overheen mogen rijden. Was daar dan niet een rondweg voor aangelegd?

De Brabantse Wal zou er mooier op worden… Jawohl, es wäre schöner auf die Brabantse Wal… een Aldi of een Lidl met zo’n tweehonderd parkeerplaatsen en waarschijnlijk nog een hotel.

Generaties zijn er mee opgegroeid. Generaties zijn er overheen gelopen, eroverheen gefietst of er met de auto of de motor overheen gereden. Vele wielerwedstrijden gingen over het kunstwerk heen of gingen er onder door. Kinderen probeerden het talud te beklimmen. Vanaf het kunstwerk had je een prachtig uitzicht over de lager gelegen weilanden en akkers. Het zijn slechts herinneringen.

Mijn dorp is mijn dorp niet meer. Het veldrijden zal het veldrijden niet meer zijn. Het kunstwerk zal het kunstwerk niet meer zijn. Het kunstwerk moet wijken… Het kunstwerk moet wijken… Verkwanseld voor een paar centen…

Ben benieuwd…

De oersterke Volkswagen. Beroemd, berucht, verguisd… Volkswagen, het merk van die geweldige unieke auto. Bolvormig, een pruttelend geluid, herkenbaar uit duizenden… Jammer, dat er nog geen ringtoon van is.

Volkswagen, het merk van dat mooie busje. Iedereen reed er mee of rijdt er nog mee: ziekenbroeders, politieagenten, transporteurs, hippies en surfdude’s. Volkswagen, het concern dat al die andere concerns van de ondergang behoedde: Audi, Seat, Skoda…

Volkswagen, het oerdegelijke merk met al tientallen jaren diverse topmodellen in het assortiment. Volkswagen, het merk dat het nu moeilijk heeft. Maar ja… Volkswagen is Duits dus zullen ze in de laatste minuut vast wel weer terugkomen.

Of is de vergelijking tussen de autobranche en de sport niet te maken? Parallellen te over, zo lijkt het… Ooit was een geweldige Duitse wielerploeg. Vele wedstrijden werden op grootse wijze gewonnen. Vele zware heroïsche wedstrijden op de beeldbuis. Mensen zaten hele dagen gekluisterd voor hun kastje te genieten van deze roze ploeg.

Is de story van Volkswagen vergelijkbaar met de roze wielerploeg? Is het Duitse gebaseerd op een toevalligheid? Is de software vergelijkbaar met doping? Of zijn deze vergelijkingen te makkelijk?

Ben benieuwd… hoeveel Skoda’s er geweerd worden uit de Tour de France van 2016…

Rondje rond de kerk…

Een rondje rond de kerk, al dan niet vergezeld met een kermis. Zo herinneren we het. De plaatselijke koers! 
Amateurs die uit liefhebberij voor de sport vaak zo’n 100 kilometer op een middag uit de kuiten trappen. De commercie heeft hier nog niet zo hard toegeslagen. Uiteraard zijn er wel sponsors, anders bestond de ronde niet. Lokale en regionale bedrijven die het amateurpeloton een warm hart toedragen. De amateurs rijden in kleurige shirts volbehangen met… ook hier weer sponsornamen. 
Het lokale rondje rond de kerk… hoe nostalgisch ook, heeft het moeilijk. Net zoals kerken verdwijnen, zijn er ook steeds minder sponsors te vinden in deze crisistijd. De oorzaken zijn eenvoudig: ook voor bedrijven wordt alles duurder en bedrijven kunnen hun geld maar één keer uitgeven. De plaatselijke ronde heeft geen TV exposure en geen radio exposure, op de lokale piraat na. 
In sommige plaatsen heeft het lokale rondje rond de kerk een rijke historie. Ook dit rondje kent klinkende namen als Priem, Raas, Kuijper en Van der Poel die hier als prof gereden hebben. Zelfs een NK heeft zich hier rond de kerk afgespeeld. Profs rijden hier echter al jaren niet meer, maar ook de amateurronde kent klinkende namen op de oud-deelnemerslijsten, zoals de gebroeders Van de Klundert, de gebroeders De Crom, Bastiaansen en Van Elzakker. 
Bijna had deze ronde niet meer bestaan. In 2013 speelde men met de gedachte om in de wielergemeente van Nederland de stekker uit de koers te trekken vanwege een laag toeschouwersaantal en een kleine deelnemerslijst. Belachelijk gewoon! 
Op 30 augustus a.s. vindt de 76e Ronde van Hoogerheide plaats. Een koers waar opnieuw leven in geblazen is. Een koers georganiseerd door een aantal wielerliefhebbers die de benen onder hun lijf uittrappen om de ronde voort te laten bestaan. Kortom, een koers om bij te zijn! 

Aanslag in Woensdrecht

De toch al prikkelbare plaatselijke politiek schreeuwt moord en brand. Een terroristische aanslag in Hoogerheide!
Wielerminnend Woensdrecht is opgeschud door een wrede aanslag… er zijn punaises gestrooid op het parcours waar de tijdrit van de Eneco Tour, een plaatselijk rondje van een week fietsen door Nederland en België, plaatsvindt.
Kranten zullen morgen koppen met de punaise. Gewoon naast het nieuws over de vluchtelingen in Griekenland, het faillissement van Imtech en de branden in China en Tsjechië.
Wie zit erachter? Is het IS, de PKK of wellicht woont er een terrorist in de gemeente Woensdrecht? Is het iemand die wéér een wielerfeestje in Woensdrecht beu is? Is het een actiecomité uit één van de andere kernen die Hoogerheide een hak wil zetten of prikkelen? Of is het gewoon een plaatselijke ambtenaar waarvan zijn aktetas vanochtend van zijn fiets gevallen is, toen hij bij het krieken van de dag “stiekem” het rondje verkende… Het zou zomaar kunnen!
Waar komen de punaises vandaan? Bureau Brabant besteedt er vanavond vast aandacht aan. Alle plaatselijke winkels zullen waarschijnlijk binnenstebuiten worden gekeerd om na te gaan wie er deze week punaises heeft gekocht, videobeelden worden gevorderd door de plaatselijke jampetter. Notoire punaises verkopers als A, ’t B en de P zullen sluiting net hebben kunnen voorkomen. Uit voorzorg zullen alle punaises uit de schappen gehaald worden en zullen alleen nog punaises verkocht worden als de koper een door de gemeente verstrekte vergunning kan overleggen.
De onderste steen zal boven komen… want deze zijn vandaag niet uit de straten gereden!