Een kat in het nauw…

Wat mag je nog geloven? Wat kan je nog geloven? Opgegroeid in de koude oorlog. Alles wat je zag over Oost-Europa op televisie waren grijs grauwe betonnen flatblokken in Polen, de Sovjet Unie en de DDR. Veel uit Oost Europa was niet goed, slecht zelfs en alles angstvallig achter een ijzeren gordijn gehouden.

De Karpaten en de Kaukasus kende je vanuit een atlas. Van Zakopane had je nog nooit gehoord. Tsjernobyl was slecht. Ach, gebouwd door de Russen. Die namen het niet zo nauw met de veiligheid van hun inwoners.

Het Rode Plein, het Kremlin, weinig goed nieuws werd hierover uitgezonden. De Russische staatstelevisie werd gecensureerd en stond bol van propaganda, werd ons geleerd. Het merendeel van de mensen in het Westen slikte dat als zoete koek.

Ons nieuws is echt. Ons nieuws is waar. Het is moeilijk te geloven en al het is al helemaal moeilijk te geloven door de nieuwsberichten van de afgelopen twee jaar. Ons nieuws staat bol van propaganda. Ook onze filmindustrie staat bol van propaganda. Ons ideaalbeeld wordt geprojecteerd.

Zouden in de buitenwijken van Londen, New York of Parijs geen grauw grijze betonnen flatblokken staan? Zouden er in Rusland nergens mooie natuur of bezienswaardigheden zijn? Het merendeel van de mensen in het Westen slikt de uitgezonden beelden nog steeds als zoete koek. Onze realiteit, onze denkwijze, ons ideaalbeeld is de enige echte… Echt?

Een stukje geschiedenis… Met de val van de Berlijnse Muur in 1989 verloor de Sovjet Unie haar greep op Midden- en Oost-Europa. In verschillende Sovjet Staten begon het te rommelen en dat leidde uiteindelijk in 1990 en 1991 tot afsplitsing van de eens zo machtige Sovjet Unie. Rusland verloor een kwart van zijn grondgebied en het Warschaupact, de tegenhanger van de NAVO, verloor tegelijkertijd geleidelijk haar politieke en militaire basis.

Eind jaren ‘90 traden een aantal voormalig Warschaupact landen toe tot de NAVO. In 2004 volgden een aantal voormalig Sovjet Staten dit voorbeeld. Bijna tegelijkertijd werden deze landen ook EU landen. Au! Strategisch interessante landen en landen rijk aan grondstoffen…. Drie keer raden wie toen de Russische president was.

Tegenwoordig… Zweden en Finland willen toetreden tot de NAVO, waardoor Rusland aan de Oostzee geïsoleerd raakt. De VS heeft in 2008 al het gevaarlijke idee geopperd om Oekraïne en Georgië tot de NAVO toe te laten treden. De Oekraïne wil graag de EU in en eenmaal binnen de EU is de stap naar de NAVO maar een kleine stap. Als dit allemaal door zou gaan, dan staat de NAVO over heel wat kilometers aan de grens met Rusland. Gek hè, dat de buurman daar niet van gecharmeerd is.

Het oprukken van het Westen naar het Oosten is het grote probleem. Het Warschaupact is weg, de “satelliet” landen van de Sovjet Unie zijn weg, de EU en de NAVO rukken op. Er is geen buffer meer. Rusland voelt zich bedreigd en dat is niet zo gek.

Met de val van de Muur is één ding vergeten… er is niet nagedacht over de positie van Rusland in de “nieuwe wereld”. De basis voor Putin’s onvrede is destijds al gelegd.

Een neutrale zone tussen de EU en Rusland is wellicht een oplossing. Een neutrale zone bestaande uit Finland (EU), Wit-Rusland, Oekraïne en Georgië. Landen die zowel door Rusland als door de EU geholpen kunnen worden en nooit lid kunnen worden van de NAVO of van de ODKB (CSTO). Landen die handels-, economische, politieke en militaire verdragen kunnen of misschien wel moeten hebben met de EU en Rusland om de vrede in zowel Oost-, Midden- en West-Europa te bewaren.

Want… een kat in het nauw maakt rare sprongen en misschien moeten we de kat niet willen laten springen…

COVID wordt kleuter

Een gemuteerd coronavirus in Engeland. Het virus schijnt 70% besmettelijker te zijn dan het “oude” virus. Strengere maatregelen zijn afgekondigd door Boris Johnson voor 21 miljoen inwoners woonachtig in Londen en de regio’s Oost- en Zuidoost Engeland.

De stam van het gemuteerde virus is ook al aangetroffen in Denemarken en Australië. Het vermoeden is dat het begin december ook al in Nederland is aangetroffen, maar dat wordt nog onderzocht drie weken na dato. Ook in Zuid-Afrika is een besmettelijkere variant aangetroffen.

Nederland komt met “drastische en keiharde” maatregelen en stelt een half inreisverbod in voor reizigers uit het Verenigd Koninkrijk. Het Nederlandse inreisverbod heeft alleen betrekking op vliegtuigen. Reizen per auto, motor, schip, trein, bus of te voet is nog steeds mogelijk. Vliegen via Duitsland trouwens ook…

België volgt Nederland. Ook zij stellen een vliegverbod in. Daarbovenop stellen ze een inreisverbod vanuit het Verenigd Koninkrijk in voor wel 24 hele uren. Treur niet… het virus, ook de gemuteerde versie, heeft geduld…

Ach, de oplossing voor de toeslagenaffaire zal ook wel een voucher worden…

De wens is de vader van de gedachte…

Wat een mooie en goede initiatieven komen er los de laatste maand. Creativiteit ten top. Solidariteit in optima forma.

Soep en eten bij ouderen brengen, bloemen brengen bij mensen die “gevangen” zitten in een zorginstelling, online school, digitale arbeidsinitiatieven om mensen zonder werk weer in het arbeidsproces te betrekken, thuiswerken om de economie zo goed als mogelijk in stand te houden, maatregelen vanuit de regering om te voorkomen dat teveel mensen overlijden aan COVID-19 en de mensen in de vitale en cruciale sectoren die extra gemotiveerd en met veel uren door werken.

Veel mensen zijn in staat anders te denken, nieuwe ideeën uit te voeren, dingen aan te pakken en zaken te verbeteren. Meestal alles in positieve zin, maar helaas ook in negatieve zin.

De wereld is veranderd. Het is niet meer zoals in 2019. De economische trein wordt door de natuur afgeremd. Het overlevingsinstinct van de mens wordt aangesproken. Het lijkt logisch dat dit anders is dan in vroegere tijden: de technologie, de wetenschap, de denkwijzen van de mens zijn verder ontwikkeld.

Misschien is de remming goed, misschien ook niet. De meningen hierover zijn verdeeld. Natuurlijk is welvaren fijn om te beleven. Maar ook het mooie van de natuur is fijn om te beleven.

Helaas zijn er ook altijd mensen die op een minder chique manier proberen te overleven of er beter uit willen komen. Mensen die niet nadenken en misschien niet beseffen dat 2020 een verandering in het leven te weeg zal brengen of misschien al gebracht heeft. Mensen die op de oude voet verder willen. Mensen die ten koste van anderen nog steeds meer willen. Mensen die eigenlijk geen afstand kunnen nemen van het individualisme.

Bijna dagelijks zie ik dit soort “patiënten” voorbij komen. Mensen die nog niet gehoord hebben van samen doorpakken, van solidariteit en al helemaal nog nooit gehoord hebben van ergens samen de schouders onder zetten of de handen uit de mouwen steken. Triest!

Regelmatig hebben mijn collega’s op het uitzendbureau contact met mensen uit branches die stil liggen en wel willen werken. “Wauw!” denk je dan in eerste instantie. “Die zijn gemotiveerd, die stellen zich solidair op, ze hebben een wil om aan te pakken in de vitale sector, dat is een mooie mentaliteit”. Helaas was de wens de vader van de gedachte. Nog niet eens zo heel ver in een gesprek kwam de uitspraak: “…Ik wil wel werken, maar dan wel zwart”. Tja, een negatieve creatieve gedachte met betrekking tot de NOW maatregelen die getuigt van geen solidariteit en helaas wel individualisme. Doorbetaald door middel van de NOW en zwart werken. Ikke, ikke, ikke… en de rest kan stikken…

Bedrijven in de voedselketen zijn vaak afhankelijk van arbeidsmigranten. Ook voor hen zijn er onzekere tijden. Zij moeten direct kunnen inspelen op politieke beslissingen in Oost Europa.

Mooie initiatieven worden in deze branche genomen. Groepen ZZP-ers uit branches die momenteel zonder opdrachten zitten, worden aangelegd. Een mooi voorbeeld van solidariteit, van samen de schouders eronder te zetten, van samen de handen uit de mouwen steken, van samen doorpakken… zou je denken.

Deze ZZP-ers konden maandenlang fulltime werken in de voedselketen bij bedrijven in West Brabant en Zeeland. Banen in de vitale sector! Ook hier was de wens de vader van de gedachte…

Deze ZZP-ers bleken helemaal niet te willen werken. Zij hebben ook een negatieve creatieve manier gevonden om te overleven. Ze wilden als ZZP-er blijven werken in voor hun onbekende branches met torenhoge tarieven. Liever zitten zij op kosten van de belastingbetaler “solidair” thuis te klagen onder het genot van een Tozo uitkering. En als ze al aan de slag zouden komen in deze branche als ZZP-er zonder ervaring en met een torenhoog tarief dan betaalt de consument uiteindelijk ook de rekening.

Jammer dat het overlevingsinstinct negatieve effecten heeft, maar gelukkig heeft het veel meer mooie en positieve effecten.

Onverwachts?

… Een land dat geen land is… Een land waar de inwoners geen Brit zijn, maar Engels, Iers, Schots of Welsh… Een land dat niet bestaat… Een land dat sinds 1973 lid is van de EEG/EU en nog steeds een eigen munt heeft… Een land waar ze nog steeds aan de linkerkant van de weg rijden… Een land waar het nog steeds katten en honden regent… Een land waar ze nog steeds thee drinken in plaats van koffie… Een land waar ze nog steeds frites in een krant verpakken… Een land dat met voetbal nog steeds geen EK-titel heeft… Een land waar ze nog steeds bier zonder schuimkraag drinken… Een land waar ze de mond vol hebben over integratie… Een land dat al meer dan veertig jaar niet wil integreren in Europa… 
Hé, old chap… #Brexit… konden we Michiel de Ruijter nog maar sturen…

De kerstdis

Je was halverwege de jaren ’70 reuze interessant. Je kwam voor het eerst op de basisschool. Het leek erop dat je vanaf de eerste dag geaccepteerd werd door je nieuwe schoolgenoten. Het leek erop dat jij het ook naar je zin had. 

Best moeilijk, leek me het. Weg uit je vertrouwde omgeving, weg van je vriendjes en vriendinnetjes, een andere taal. We kwamen in contact. Niet uit medelijden, maar zoals dat bij kinderen gaat… uit wederzijdse oprechte interesse. 

Jarenlang hebben we het leuk gehad. We hebben veel van elkaar kunnen leren. Jij leerde omgaan met de provinciale en toch wel kneuterige en calculerende Nederlandse families. Ik leerde omgaan met een gezellige warme familiegerichte cultuur, dat meer op gevoel in het leven stond.

De studententijd volgde. Gezamenlijke vrienden met ieder zijn eigen roots hebben we er aan overgehouden. We hebben met z’n allen gehuild en gelachen. Met z’n allen juichen voor Oranje, dat ons kleine landje verbond en dat daarnaast ons en de rest van de wereld een mooie afspiegeling van het hedendaagse Nederland gaf. Ik vond het een geweldige tijd, jij niet? 

Goed, we waren het niet altijd met elkaar eens. Maar zoals ze in Nederland zeggen, dat komt in de beste huwelijken voor. Zolang we er voor open stonden, konden we elkaars meningsverschillen vaak veroorzaakt door cultuurverschillen en denkwijzen altijd oplossen. 

Maar nu… nu? De tijd is veranderd. Onze leeftijden ook en onze denkwijzen waarschijnlijk ook. Ik moet toegeven we hebben elkaar al een tijd niet gezien en gesproken. Druk, druk, druk hè! Werk, familie, sport, zo gaat dat tegenwoordig. Maar wat is er met je gebeurd? Waarom gedraag je je zo? Wie heeft je iets misdaan? Zo boos, zo kwaadaardig… Zo had ik je in al die jaren nog niet meegemaakt. Zo kende ik je niet. 

Langzaam gingen deze week mijn ogen open, alsof ik uit een enge droom ontwaakte. Ik zag geen verschil… Maar nu… Nu ben je te ver gegaan… 

Ik hoop dat je beseft wat je teweeg hebt gebracht. Doordacht of ondoordacht? Bewust of onbewust? Slim of dom? Zoveel vragen…

Jarenlang heb ik een beeld gehad. Jarenlang heb ik gedacht dat jij en ik hetzelfde doel voor ogen hadden. Jarenlang heb ik erin geloofd. Jarenlang… voor niets, blijkt nu. Jarenlang… heb ik een waanbeeld gehad. Jarenlang… heb je me eigenlijk bedrogen…

Maar goed, het is jouw keuze. Ik wens je veel sterkte. Ik zag geen verschil… tot deze week! 

Enne, veel plezier met je nieuwe politieke partij! Aan de kerstdis hebben wij volgende gespreksstof… 

Naastenliefde of rendementsdenken?

De Tweede Kamer heeft ingestemd met het donorplan. Het plan moet nog goedgekeurd worden door de Eerste Kamer. Het zal dus nog even duren voordat het plan daadwerkelijk uitgevoerd zal worden. Het geeft mensen te denken… Automatisch donor zijn of aangeven dat je geen donor wilt zijn? Het roept vragen op… Heel veel vragen…

Natuurlijk is het een mooi streven om met jouw organen een ander redden, voor familie zou ik het zo doen! Maar voor een wildvreemde… Bovendien zijn er verschillen binnen de donatie. Bloed en beenmerg kan je doneren en die maken zichzelf weer aan. Dat is minder “ingrijpend” voor de donor. Organen doen dit helaas niet. Mocht je een orgaan doneren en door kunnen leven zonder het orgaan, dan zal je je leven daar op moeten aanpassen. 

Wie bepaalt wanneer jouw organen gebruikt worden? Op basis waarvan bepalen ze dat? Wordt dit bepaald door het rendementsdenken binnen de gezondheidszorg? Wie bepaalt waar jouw orgaan naar toe gaat? Gaat het naar een familielid, naar degene die het langst op de wachtlijst staat of gaat het naar iemand die totaal anders in het leven staat dan jij? Mag je mensen uitsluiten van jouw orgaandonatie? 

Laten ze jou niet eerder gaan, omdat je een voor een ander bruikbaar orgaan hebt waar de zorgverzekering of het ziekenhuis meer aan kan verdienen of omdat je in de ogen van de zorgverzekering of de artsen “ongezonder” hebt geleefd dan een andere patiënt. 

En wat als er meer is tussen hemel en aarde? Hebben je organen een rol in het hiernamaals? Verstoor je het stervensproces? Allemaal vragen die van levensbelang kunnen zijn… voor jezelf of voor een ander. 

Een slim plan… mede door het bijkomende plan van het opheffen van het medisch beroepsgeheim. Heel toevallig is dit plan op dezelfde dag door de Tweede Kamer goedgekeurd. Verzekeraars kunnen indien zij een vermoeden hebben van fraude het medisch dossier inzien. Tja… een vermoeden… waarschijnlijk bewust heel vaag geformuleerd. Het ziet er naar uit dat een commerciële instantie in samenwerking met het Rijk gaat bepalen wat er met uw organen gebeurt… 

Het Nederlandse volk is helaas al lang niet meer het geuzenvolk dat en masse de barricades opgaat. De Nederlanders zijn de laatste jaren als makke schapen volgzaam geworden. Het plan zal dus ook wel uitgevoerd worden. Velen zullen donor worden…

Maar voor mezelf… Ik ben er nog niet uit…

Beren op de weg

In juli gebeurt er normaalgesproken vrij weinig is ons aangeleerd. Berichten over het warme weer, teveel regen, de Tour en Zwarte Zaterdag of heet het tegenwoordig al Drukke Zaterdag, kan iedereen inmiddels zelf schrijven. 

Tot dit jaar… van jarenlang komkommernieuws gaan we dit jaar naar nieuws dat inslaat als een bom: De West-Europeaan is in gevaar of is het de West-Europeaan is een gevaar? Onbezonnen kannibaliseert de West-Europeaan zichzelf…

Sociaal wenselijk gedrag en de #prayfor’s vliegen je om de oren. Naïef om te denken dat dat helpt. Eerst jarenlang de kerk links laten liggen om vervolgens iedereen tot gebed op te roepen. Een beetje hypocriet, niet? 

Met een goedkoop gejatte slogan “Wir schaffen das” wordt West-Europa op de rand van de afgrond geplaatst. En hoe ironisch… weer door een kanselier uit Duitsland. Het land dat zeventig jaar geleden al één Europa wilde. 

West-Europa bekend van de democratie, de handel, de vrijheid en de ongekende mogelijkheden. Dat West-Europa raakt verdeeld. De Europese politici hebben de poort opengezet. Vrijwillig? Expres? Of wellicht voor het karretje gespannen door leiders uit niet-Europese landen?

Aanslagen die door de westerse pers en politiek angstvallig van verschillende motieven worden voorzien, maar waar wel één grote gemene deler in te herkennen is. Vader Abraham zong er zo’n jaar of veertig geleden al over… Waar komen jullie toch vandaan? 

In de meeste landen is de regering met zomerreces. Mark en zijn vriendjes huppelen met een rugzak de wijde wereld door. De paden op, de lanen in… Maatregelen laten daarom nog enkele weken op zich wachten.

Een inburgeringscursusje zal de jarenlange indoctrinatie van de extremistische scholen niet uit de hoofden halen. Het leven zal veranderen. Controles zullen verscherpt worden, mensen zullen argwanender worden, mensen zullen tegenover elkaar komen te staan en… 

… de leren schooltas zal weer ingevoerd worden, want “iemand met een vol rugzakje” krijgt ineens een heel andere betekenis. 

Persoonlijk zie ik dan ook liever beren op de weg… 

Suske en Wiske en de toet…

Zaterdagochtend blijkt dat het een nacht was van putschen, putschen, putschen. Vele puzzelstukjes vallen in elkaar. Het lijkt een nep-coup. Al hebben niet alle Neder-Turken dat in de gaten. Zij grijpen iedere mogelijkheid voor een feestje aan. 

Bij gebrek aan EK-succes hebben honderden toeterende Turken zich ’s nachts al verzameld in Rotterdam. Schreeuwend, lopend, Turkse vlaggen zwaaiend, toeterend op scooters en in auto’s demonstreren ze… voor Erdogan. 

Een vreemd beeld van mensen waarvan in Den Haag gedacht werd dat de integratie succesvol was. Zijn dit de Denk-fans? Op de Erasmusbrug demonstreren en feestvieren terwijl aan de Bosporus gestemd gaat worden om de doodstraf weer in te voeren… 

Intussen zijn er 6.000 arrestaties verricht, 2.745 rechters ontslagen, 5 leden van de Hoge Raad op non-actief gesteld, 265 doden, zo’n 1.400 gewonden, is NAVO-basis Incirlik omsingeld geweest, kloppen er veel dingen niet, zijn er complottheorieën te over, missen we nog wat feiten en zit Erdogan sterker in het zadel dan ooit. 

Wie heeft wie nu een putsch gebakken?

Vrijdagavond… TV avond

Vrijdagavond… Berichten over een staatsgreep in Turkije sijpelen binnen. Het Turkije van Erdogan… Eerlijk gezegd is een staatsgreep in het Turkije van nu helemaal niet zo vreemd. De Arabische lente is weer een grens gepasseerd. Stukje voor stukje puzzelen pseudo-journalisten en andere praatjesmakers op de Nederlandse TV verder.

Al snel blijkt dat het een avondje gissen wordt. Instagram, Twitter en Facebook zijn in Turkije uit de lucht en beleven een zwarte nacht. Al snel blijkt dat de verhalen niet kloppen. In Nederland zijn we niet zo ervaren met staatsgrepen, maar toch mis ik al snel iets in de verhalen en de informatie…

Een staatsgreep… In mijn simpele polderbrein betekent dat dat een president, koning of koningin is afgezet en gevangengezet. Plotseling wordt een FaceTime gesprek van Erdogan uitgezonden. Is dit live? Wanneer is dit opgenomen? Hij zal toch niet nog vrij rondlopen? Zo stom zullen ze toch niet zijn daar in Turkije? 

Van de snel opgetrommelde Turkse Turkije-kenners bij de NPO begrijp ik dat de tandheelkunde, ondanks eerdere berichten, niet zo heel goed is. Amai, dat gebit van die Turkse juffrouw… Zij weet te vertellen dat Erdogan in Mongolië is. Op Twitter verschijnen berichten dat Erdogan bij Frau Merkel asiel heeft aangevraagd. Vervolgens verschijnt op TV een Turkse presentatrice van de TRT met overduidelijk dezelfde tandarts als de dame bij de NPO en meldt vanuit Turkije dat Erdogan vakantie viert in Marmaris. Als daar maar geen vuurwerk is… 

Na 3 uur TV kijken hou ik het voor gezien. We worden er niet veel wijzer van: een straaljager over de Bosporus, een tank over de rondweg, een 4-tonner in de stad en een druk lopende soldaat komen in beeld…

’s Ochtends wacht mij een bezoek aan de KapTurk… voor een militaire coup.

Het dorpsplein

Het is de trots van het dorp. Het moet het dorp eer aan doen en een idyllische sfeer uitstralen. Ieder zichzelf respecterende gemeente heeft er één, wilt er één of legt er één aan. Wel moet het multifunctioneel zijn, net als een Zwitsers zakmes. Het kan prachtig ogen, soms ook nostalgisch met een roep naar het verleden.

Zo ook het dorp waar mijn roots liggen. Tegenwoordig hebben ze daar zo’n multifunctioneel plein. Hoge nieuwbouwpanden in een mooie oude stijl eromheen. Sfeervolle terrassen van de plaatselijke horeca aan de zijkant van het plein. Het doet Bourgondisch aan, een beetje als een oud marktplein in een oude Vlaamse stad. Op het oog niks mee!

Jaren geleden lag op dezelfde plek ook een pleintje. Een pleintje wat er niet uit zag en waar je eigenlijk ook niks mee kon. Een pleintje met een vies gemetseld vijvertje en een fontein. Maar ja, dat is alleen leuk voor de plaatselijke jeugd in De Wielergemeente om na een aantal schuimkragen gedronken te hebben er rondjes doorheen te fietsen om te kijken wie het langst op zijn fiets kan blijven zitten en wie de bijnaam van het dorp op heroïsche wijze eer aan doet… of als je de fontein na historische voetbaloverwinningen oranje of rood-wit-blauw laat kleuren. Dat die gouden voetbaltijden van Oranje en de plaatselijke trots voorbij zijn, hebben de notabelen van het dorp goed ingeschat.

Nu ligt er een mooi plein. Ideaal… multifunctioneel ook. In de winter kan de lokale kunstijsbaan er staan, tijdens de braderie kan er een feesttent staan, in de zomer kan je het volgooien met zand en een beachvolleybalweek houden, je kan er een dorpskermis neerzetten of je kan er een mooi terras van maken. Zoveel gedachten, zoveel mogelijkheden…

Tegelijkertijd heeft men het dorpshart, lees de winkelstraat, voorzien van nieuwe bestrating en een verbreed trottoir zodat het als een geheel gezien kan en mag worden. Oeps, een verbreed trottoir… 

Tja, een verbreed trottoir houdt bijna altijd een versmalde weg, langzaamrijdend verkeer, stilstaand laad- en losverkeer, files in de winkelstraat, gevaar voor fietsers en minder parkeerplaatsen in. Maar gelukkig zijn de lokale bestuurders van het pittoreske plaatsje op de Brabantse Wal niet voor één gat te vangen. Ook daar hebben zij een oplossing voor, want…

… het nostalgisch aandoende plein is toch multifunctioneel?