De gijzeling

Nederland is dood of in ieder geval zo goed als dood. Alleen een zware operatie of een reanimatie kunnen dit landje nog redden.

Al jaren tellen we internationaal niet meer mee. Een paar honderd jaar geleden waren de Nederlanders nog gevreesd over alle wereldzeeën. Begin vorige eeuw bleef Nederland angstvallig aan de zijlijn tijdens WWI. In mei 1940 werd NL in vijf dagen overlopen. Verdere uitkleding van defensie heeft geresulteerd dat we heden ten dage helemaal niks meer voorstellen. Tanks hebben we zelfs niet meer in eigen bezit, deze worden geleast van notabene Duitsland.

Economisch gaat het misschien op persoonlijk vlak met de Nederlander goed. Internationaal mogen we van de grote economieën meehobbelen. Toch wil Nederland zich graag onderscheiden van de massa en loopt graag voorop bij allerlei nieuwe zaken, zoals o.a. bij het verminderen van de CO2 uitstoot, waarbij uiteindelijk de rekening bij de brave Nederlander komt te liggen.

Zo ook het coronabeleid. Nederland wordt gegijzeld door een paar enge witte jassen. Een premier met een te ver openstaand overhemd met daaronder een gladgeschoren borst en een domineeszoon op clownschoenen volgen gedwee. Zij volgen het zogenaamde advies van de enge witte jassen en proberen hiermee ook nog voorop te lopen in de EU.

Echter het advies is gebaseerd op rekenmodelletjes. Als, als, als… niks is zeker. En al helemaal niks is zeker als de GGD het volgende aangeeft na een positieve test: “Helaas is het niet mogelijk om erachter te komen welke variant u geeft. In Nederland kan maar op weinig plaatsen dit vervolgonderzoek gedaan worden en dit wordt alleen gedaan als er een specifieke aanleiding voor is om dit te onderzoek en niet op individueel niveau”.

Met andere woorden in simpel Nederlands: er wordt bijna niet gekeken of iemand de Delta, Omikron of welke variant dan ook heeft.

Nederland wordt geregeerd op basis van rekenmodelletjes. Niks besturen met beide voeten in de samenleving om te horen en te ervaren wat er in die samenleving leeft. Nee, wij laten ons sturen door een aantal medici met meestal dezelfde achtergrond die net iets te ver van de gewone Nederlander staan.

Iedereen weet dat als je aantal mensen met dezelfde achtergrond en het hetzelfde vakgebied bij elkaar zet, je hele vreemde, enge, sterke of mogelijke verhalen krijgt. Alleen die enge witte jassen, de man met het te ver openstaand overhemd en de man op clownschoenen weten dit blijkbaar niet.

Nederland is ziek. We gaan gewoon door met Rutte IV. Dezelfde Rutte die door de toeslagenaffaire mocht vertrekken. Dezelfde Rutte die al 22 maanden geen fatsoenlijk coronabeleid kan neerzetten. Dezelfde Rutte die al 22 maanden in steeds niet uitkomende rekenmodelletjes gelooft. Veel schaapjes volgen.

Begrijp dit niet verkeerd. Corona is er. Sommige mensen hebben milde klachten, anderen hebben zware klachten en zelfs levensbedreigende klachten komen voor. En ook na corona kunnen klachten ontstaan of blijven. Dat is wel iets om rekening mee te houden.

Het RIVM is nu net een casino. Variabelen invoeren in een rekenmodel geeft uitslagen afhankelijk van de ingevoerde variabelen. Hier kan je verschillende uitslagen in krijgen. Gemakshalve een lage, een gemiddelde en een hoge uitslag. Eenzelfde uitslag als wanneer je een rekenmodel in een casino loslaat: het kan alle kanten op. Maar om al 22 maanden uit te gaan van een worst-case scenario met betrekking tot in eerste instantie overlijdens om vervolgens over te schakelen naar ziekenhuisopnames gaat te ver.

Ik hoor het ze nog zeggen “een intelligente lockdown…”, ik hoor het ze nog zeggen “een harde lockdown…”, ik hoor het ze nog zeggen “een avondlockdown…”. Ik hoor het jullie nog zeggen “alleen samen krijgen we corona onder controle…”. Vertel eens Mark en Hugo… is het ons gelukt? Gaat het ons nog lukken? Of zien jullie eindelijk onder ogen dat een virus niet te sturen valt? Dat de natuur toch sterker is dan iemand met een te ver openstaand overhemd en ook dan iemand op clownschoenen. Wij doen dit namelijk al…

Een land gijzelen om je eigen tekortkomingen te camoufleren gaat te ver. Ondanks een toenemende vergrijzing wordt er al jaren bezuinigd op de zorg. Die vergrijzing kan toch geen verrassing zijn? Dus Mark, Hugo, Jaap en andere vriendjes… houd de eer aan jullie zelf…

Kerstochtend 2021

Het was kerstochtend 2021. Ik weet het nog zo goed… Al 2 jaar hield ik het vol. Niet testen, want waarom zou je als je geen klachten hebt. Bovendien een neusgat is er niet om dingen in te stoppen. Dat leerde ik al op de kleuterschool nadat een klasgenootje een ietwat te grote kraal zijn neus in had geduwd.

Een te lange wattenstaaf je neus in laten gaan, leek mij niet zo’n fijne gedachte. Sommige mensen zweren erbij. Voor het minste of geringste doen ze een zelftest, gaan ze naar Testen voor Toegang of naar de GGD om te reizen of bij klachten.

Testen, testen, testen… in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. En hoppa… die uit de kluiten gewassen wattenstaaf zo langs je neusschot je keel in!

Na mijn smakeloos afhaalmenu bij het plaatselijk cafetaria gisteravond, kreeg ik een vermoeden. Wetenschappelijk als ik ben, maakt een zwaluw nog geen zomer en mijn rekenmodellen vroegen om nog wat meer wetenschappelijke onderbouwing om tot een juiste conclusie te komen.

Om het een en ander vast te kunnen stellen trok ik een zak Haribo open. Ja, die van die mierzoete caloriebommen waar de vullingen in je kiezen zo heerlijk van uit elkaar klappen. Een werkelijke sensatie op het puntje van je tong en die je smaakpapillen het paradijs op aarde gunnen. Mijn vermoeden werd bevestigd: alleen de voedselstructuur werd waargenomen, de smaak niet.

Alle alarmbellen gingen af… en dat waren er heel veel na al die persconferenties de afgelopen 22 maanden. Mijn buurman appte meteen of het wat rustiger kon. Sorry, coronasymptomen…, Hugo… testen…, appte ik vlug terug. Dan toch maar na al die tijd voor het eerst zo’n stok in mijn maagdelijke neus. Vier keer draaien in het ene neusgat en vervolgens lekker fris met dezelfde staaf vier keer draaien in het andere neusgat, alsof een neusgat niet voldoende zou zijn. Beide gaten komen toch uit in dezelfde keel?

Na een paar minuten de uitslag: een streepje bij de C en streepje bij de T. Ik denk nog “CT…, wat een vreemd gekozen letters. Een scan?” Ik lees de bijsluiter nog maar eens. Gelukkig is mijn neus geen testmaagd meer, want nu mag er getest worden bij de GGD.

Gelukkig was ik niet alleen op 1e Kerstdag bij de GGD. Voor mij zo’n 10 auto’s en achter mij ook. Het was een komen en gaan van mensen met klachten. De verkeersregelaar binnen had er ook zin in op 1e Kerstdag. Hij kwam van voor naar achter gelopen om mij te wijzen dat ik in mijn eigen auto, waar ik brildragend alleen in zat, met de ramen en de portieren dicht, een mondkapje op moest. Welke gek verzint dat? Waarschijnlijk iemand die geen bril draagt… en wellicht ook geen auto heeft en alleen in een vol OV reist en waarschijnlijk voor de overheid werkt. Ik zal geen namen noemen, Jaap van D…

De uitslag van de test had ik zelf kunnen verzinnen. Na een paar uur een mailtje van de GGD: u bent positief. Ja, dat wist ik al. Ik ben het zonnetje in huis, de leukste thuis… altijd positief.

Waar ik nu benieuwd naar ben welke variant heb ik dan? Het moderne Omikron of de al wat langer bekende Delta? Of wellicht weer een nieuwe variant. Dat staat dan weer niet in de uitslag.

Hoe moet ik nu weten welke variant ik heb? De symptomen zijn er een paar van de ene en een paar van de andere. Daar kan ik dus niks mee. Sterker nog, hoe weet het RIVM dat Omikron oprukt, terwijl de patiënt niet weet welke variant hij heeft? Of weet het RIVM het wel, maar wordt de patiënt niet geïnformeerd? Of wordt er weer zo’n modelletje op een aantal testen losgelaten en wordt er maar wat representatief of onrepresentatief aangenomen?

Wat ik wel weet, is dat ik recht heb op informatie. Een patiënt heeft recht op te weten wat hij of zij mankeert.

Mijn e-mail naar de GGD is verzonden.

COVID wordt kleuter

Een gemuteerd coronavirus in Engeland. Het virus schijnt 70% besmettelijker te zijn dan het “oude” virus. Strengere maatregelen zijn afgekondigd door Boris Johnson voor 21 miljoen inwoners woonachtig in Londen en de regio’s Oost- en Zuidoost Engeland.

De stam van het gemuteerde virus is ook al aangetroffen in Denemarken en Australië. Het vermoeden is dat het begin december ook al in Nederland is aangetroffen, maar dat wordt nog onderzocht drie weken na dato. Ook in Zuid-Afrika is een besmettelijkere variant aangetroffen.

Nederland komt met “drastische en keiharde” maatregelen en stelt een half inreisverbod in voor reizigers uit het Verenigd Koninkrijk. Het Nederlandse inreisverbod heeft alleen betrekking op vliegtuigen. Reizen per auto, motor, schip, trein, bus of te voet is nog steeds mogelijk. Vliegen via Duitsland trouwens ook…

België volgt Nederland. Ook zij stellen een vliegverbod in. Daarbovenop stellen ze een inreisverbod vanuit het Verenigd Koninkrijk in voor wel 24 hele uren. Treur niet… het virus, ook de gemuteerde versie, heeft geduld…

Ach, de oplossing voor de toeslagenaffaire zal ook wel een voucher worden…

Vertel eens…

Sporten is gezond, maar de sportscholen gaan dicht.

Sporten is gezond, maar wedstrijden mogen niet.

Nederland staat bekend om zijn kenniseconomie, maar de scholen gaan weer op slot.

Kappers, nagelstylistes en schoonheidsspecialisten zorgen ervoor dat mensen er hygiënisch uitzien, er verzorgd uitzien en dat mensen psychisch lekker in hun vel zitten. Ook gezond zou je zeggen, maar ook zij moeten dicht.

Sterker nog, alle niet essentiële winkels gaan dicht.

Reisbewegingen en contacten moeten beperkt worden roepen ze in Den Haag, maar de benzinestations blijven open en het OV blijft rijden?

Thuiswerken is het devies, maar was het niet de thuissituatie die voor veel besmettingen zorgde?

Lockdown, december 2020

Zomaar een warme zondag

Al dagen is het extreem mooi weer. De zon die urenlang schijnt. Flinke temperaturen, ideale dagen om aan het strand of op de Bergse Boulevard te vertoeven. Maar helaas, niet iedereen wil of kan in deze dagen het water opzoeken. De corona tiert er welig op los. Al een tijdje in de buurprovincie Antwerpen en nu ook in Midden- en West Brabant en met name in Bergen op Zoom.

De gemeente gaat de teugels weer aantrekken, laat zij gisteren weten via lokale en sociale media. Maar ja, dat was zaterdag. Vandaag is het zondag. Per definitie een vrije dag voor het pluche op Plein XIII.

Van het aantrekken van de teugels is dus weinig te merken. De Boulevard is overstroomd. Helaas niet door zout water, maar door auto’s met Belgische kentekens. De “zware” maatregelen in de buurprovincie worden ontvlucht.

“We gaan lekker een dagje uit, een dagje van de zon en het water genieten”, lijkt de gedachte van onze zuiderbuur. We gaan lekker naar de Binnenschelde in Bergen op Zoom.

Nou burgemeester, een gemiste kans om te laten zien dat u spijkers met koppen slaat. Niks laat vandaag zien dat u uw voornemen uitvoert. Nergens is er sprake van enige handhaving op uw Boulevard. 1,5 meter is wishfull thinking, het controleren en/of registreren van Belgische bezoekers helaas ook.

Als een Bergenaar naar Antwerpen gaat, zou hij/zij bij terugkomst 14 dagen in quarantaine moeten gaan. Als een Antwerpenaar naar Bergen komt, zou hij/zij dus ook 14 dagen in quarantaine moeten gaan.

Jammer dat de aan de Boulevard vertoevende zuiderbuur niet gecontroleerd wordt. Misschien even bellen met uw collega uit Breda hoe dit werkt?

En de gemeente vraagt zich maar af hoe het komt dat het aantal besmettingen zo snel stijgt. Waarschijnlijk komt u morgen met maatregelen. Helaas te laat… De Bergenaar mag weer boeten voor het lakse gedrag van de instanties.

De wens is de vader van de gedachte…

Wat een mooie en goede initiatieven komen er los de laatste maand. Creativiteit ten top. Solidariteit in optima forma.

Soep en eten bij ouderen brengen, bloemen brengen bij mensen die “gevangen” zitten in een zorginstelling, online school, digitale arbeidsinitiatieven om mensen zonder werk weer in het arbeidsproces te betrekken, thuiswerken om de economie zo goed als mogelijk in stand te houden, maatregelen vanuit de regering om te voorkomen dat teveel mensen overlijden aan COVID-19 en de mensen in de vitale en cruciale sectoren die extra gemotiveerd en met veel uren door werken.

Veel mensen zijn in staat anders te denken, nieuwe ideeën uit te voeren, dingen aan te pakken en zaken te verbeteren. Meestal alles in positieve zin, maar helaas ook in negatieve zin.

De wereld is veranderd. Het is niet meer zoals in 2019. De economische trein wordt door de natuur afgeremd. Het overlevingsinstinct van de mens wordt aangesproken. Het lijkt logisch dat dit anders is dan in vroegere tijden: de technologie, de wetenschap, de denkwijzen van de mens zijn verder ontwikkeld.

Misschien is de remming goed, misschien ook niet. De meningen hierover zijn verdeeld. Natuurlijk is welvaren fijn om te beleven. Maar ook het mooie van de natuur is fijn om te beleven.

Helaas zijn er ook altijd mensen die op een minder chique manier proberen te overleven of er beter uit willen komen. Mensen die niet nadenken en misschien niet beseffen dat 2020 een verandering in het leven te weeg zal brengen of misschien al gebracht heeft. Mensen die op de oude voet verder willen. Mensen die ten koste van anderen nog steeds meer willen. Mensen die eigenlijk geen afstand kunnen nemen van het individualisme.

Bijna dagelijks zie ik dit soort “patiënten” voorbij komen. Mensen die nog niet gehoord hebben van samen doorpakken, van solidariteit en al helemaal nog nooit gehoord hebben van ergens samen de schouders onder zetten of de handen uit de mouwen steken. Triest!

Regelmatig hebben mijn collega’s op het uitzendbureau contact met mensen uit branches die stil liggen en wel willen werken. “Wauw!” denk je dan in eerste instantie. “Die zijn gemotiveerd, die stellen zich solidair op, ze hebben een wil om aan te pakken in de vitale sector, dat is een mooie mentaliteit”. Helaas was de wens de vader van de gedachte. Nog niet eens zo heel ver in een gesprek kwam de uitspraak: “…Ik wil wel werken, maar dan wel zwart”. Tja, een negatieve creatieve gedachte met betrekking tot de NOW maatregelen die getuigt van geen solidariteit en helaas wel individualisme. Doorbetaald door middel van de NOW en zwart werken. Ikke, ikke, ikke… en de rest kan stikken…

Bedrijven in de voedselketen zijn vaak afhankelijk van arbeidsmigranten. Ook voor hen zijn er onzekere tijden. Zij moeten direct kunnen inspelen op politieke beslissingen in Oost Europa.

Mooie initiatieven worden in deze branche genomen. Groepen ZZP-ers uit branches die momenteel zonder opdrachten zitten, worden aangelegd. Een mooi voorbeeld van solidariteit, van samen de schouders eronder te zetten, van samen de handen uit de mouwen steken, van samen doorpakken… zou je denken.

Deze ZZP-ers konden maandenlang fulltime werken in de voedselketen bij bedrijven in West Brabant en Zeeland. Banen in de vitale sector! Ook hier was de wens de vader van de gedachte…

Deze ZZP-ers bleken helemaal niet te willen werken. Zij hebben ook een negatieve creatieve manier gevonden om te overleven. Ze wilden als ZZP-er blijven werken in voor hun onbekende branches met torenhoge tarieven. Liever zitten zij op kosten van de belastingbetaler “solidair” thuis te klagen onder het genot van een Tozo uitkering. En als ze al aan de slag zouden komen in deze branche als ZZP-er zonder ervaring en met een torenhoog tarief dan betaalt de consument uiteindelijk ook de rekening.

Jammer dat het overlevingsinstinct negatieve effecten heeft, maar gelukkig heeft het veel meer mooie en positieve effecten.