Kerstochtend 2021

Het was kerstochtend 2021. Ik weet het nog zo goed… Al 2 jaar hield ik het vol. Niet testen, want waarom zou je als je geen klachten hebt. Bovendien een neusgat is er niet om dingen in te stoppen. Dat leerde ik al op de kleuterschool nadat een klasgenootje een ietwat te grote kraal zijn neus in had geduwd.

Een te lange wattenstaaf je neus in laten gaan, leek mij niet zo’n fijne gedachte. Sommige mensen zweren erbij. Voor het minste of geringste doen ze een zelftest, gaan ze naar Testen voor Toegang of naar de GGD om te reizen of bij klachten.

Testen, testen, testen… in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. En hoppa… die uit de kluiten gewassen wattenstaaf zo langs je neusschot je keel in!

Na mijn smakeloos afhaalmenu bij het plaatselijk cafetaria gisteravond, kreeg ik een vermoeden. Wetenschappelijk als ik ben, maakt een zwaluw nog geen zomer en mijn rekenmodellen vroegen om nog wat meer wetenschappelijke onderbouwing om tot een juiste conclusie te komen.

Om het een en ander vast te kunnen stellen trok ik een zak Haribo open. Ja, die van die mierzoete caloriebommen waar de vullingen in je kiezen zo heerlijk van uit elkaar klappen. Een werkelijke sensatie op het puntje van je tong en die je smaakpapillen het paradijs op aarde gunnen. Mijn vermoeden werd bevestigd: alleen de voedselstructuur werd waargenomen, de smaak niet.

Alle alarmbellen gingen af… en dat waren er heel veel na al die persconferenties de afgelopen 22 maanden. Mijn buurman appte meteen of het wat rustiger kon. Sorry, coronasymptomen…, Hugo… testen…, appte ik vlug terug. Dan toch maar na al die tijd voor het eerst zo’n stok in mijn maagdelijke neus. Vier keer draaien in het ene neusgat en vervolgens lekker fris met dezelfde staaf vier keer draaien in het andere neusgat, alsof een neusgat niet voldoende zou zijn. Beide gaten komen toch uit in dezelfde keel?

Na een paar minuten de uitslag: een streepje bij de C en streepje bij de T. Ik denk nog “CT…, wat een vreemd gekozen letters. Een scan?” Ik lees de bijsluiter nog maar eens. Gelukkig is mijn neus geen testmaagd meer, want nu mag er getest worden bij de GGD.

Gelukkig was ik niet alleen op 1e Kerstdag bij de GGD. Voor mij zo’n 10 auto’s en achter mij ook. Het was een komen en gaan van mensen met klachten. De verkeersregelaar binnen had er ook zin in op 1e Kerstdag. Hij kwam van voor naar achter gelopen om mij te wijzen dat ik in mijn eigen auto, waar ik brildragend alleen in zat, met de ramen en de portieren dicht, een mondkapje op moest. Welke gek verzint dat? Waarschijnlijk iemand die geen bril draagt… en wellicht ook geen auto heeft en alleen in een vol OV reist en waarschijnlijk voor de overheid werkt. Ik zal geen namen noemen, Jaap van D…

De uitslag van de test had ik zelf kunnen verzinnen. Na een paar uur een mailtje van de GGD: u bent positief. Ja, dat wist ik al. Ik ben het zonnetje in huis, de leukste thuis… altijd positief.

Waar ik nu benieuwd naar ben welke variant heb ik dan? Het moderne Omikron of de al wat langer bekende Delta? Of wellicht weer een nieuwe variant. Dat staat dan weer niet in de uitslag.

Hoe moet ik nu weten welke variant ik heb? De symptomen zijn er een paar van de ene en een paar van de andere. Daar kan ik dus niks mee. Sterker nog, hoe weet het RIVM dat Omikron oprukt, terwijl de patiënt niet weet welke variant hij heeft? Of weet het RIVM het wel, maar wordt de patiënt niet geïnformeerd? Of wordt er weer zo’n modelletje op een aantal testen losgelaten en wordt er maar wat representatief of onrepresentatief aangenomen?

Wat ik wel weet, is dat ik recht heb op informatie. Een patiënt heeft recht op te weten wat hij of zij mankeert.

Mijn e-mail naar de GGD is verzonden.

COVID wordt kleuter

Een gemuteerd coronavirus in Engeland. Het virus schijnt 70% besmettelijker te zijn dan het “oude” virus. Strengere maatregelen zijn afgekondigd door Boris Johnson voor 21 miljoen inwoners woonachtig in Londen en de regio’s Oost- en Zuidoost Engeland.

De stam van het gemuteerde virus is ook al aangetroffen in Denemarken en Australië. Het vermoeden is dat het begin december ook al in Nederland is aangetroffen, maar dat wordt nog onderzocht drie weken na dato. Ook in Zuid-Afrika is een besmettelijkere variant aangetroffen.

Nederland komt met “drastische en keiharde” maatregelen en stelt een half inreisverbod in voor reizigers uit het Verenigd Koninkrijk. Het Nederlandse inreisverbod heeft alleen betrekking op vliegtuigen. Reizen per auto, motor, schip, trein, bus of te voet is nog steeds mogelijk. Vliegen via Duitsland trouwens ook…

België volgt Nederland. Ook zij stellen een vliegverbod in. Daarbovenop stellen ze een inreisverbod vanuit het Verenigd Koninkrijk in voor wel 24 hele uren. Treur niet… het virus, ook de gemuteerde versie, heeft geduld…

Ach, de oplossing voor de toeslagenaffaire zal ook wel een voucher worden…

Gek eigenlijk, dat Klimaatakkoord…

Deze week zag ik een NO2 kaart van satellietinstrument Tropomi op Facebook voorbij komen. Tropomi meet stikstofdioxide (NO2) over de hele wereld. Via NO2 kunnen de hotspots van CO2 door verbranding van fossiele brandstoffen worden getraceerd. Het was, werd vermeld, door het KNMI gepubliceerd. Maar goed, het stond op Facebook dus zou het zomaar eens om nepnieuws kunnen gaan…

Het was opvallend dat de concentratie van de vervuiling in West-Europa rondom de stedelijke en industriële gebieden lag, met name de regio van Rotterdam tot aan Antwerpen en het Ruhr-gebied waren volgens het kaartje ernstige vervuilers.

Een kaartje dat je met een beetje boerenverstand ook zelf had kunnen uittekenen, maar aangezien Tropomi waarschijnlijk veel geld gekost heeft hechten de heren van het Klimaatakkoord hier een grotere waarde dan zeg maar aan het briefje van Ronald Koeman…

Dat aan de CO2 uitstoot iets gedaan moet worden staat buiten kijf. Echter de oplossingen die nu door de Tweede Kamer besproken worden zijn wel erg kort door de bocht: het bedrijfsleven wordt gesubsidieerd om te vervuilen en het beetje dat de burger vervuilt moet in een veelvoud betaald worden.

Het motto “de vervuiler betaalt” is een goede insteek. Dus waarom zou in een exportland als Nederland de Nederlandse burger de vervuiling van multinationals moeten betalen? Natuurlijk profiteert de Nederlander van de export. Het gaat echter te ver om de rekening voor de vervuiling veroorzaakt door de productiebedrijven alléén bij de Nederlandse burger te leggen. Alleen? Ja, zo voelt het wel voor mij en waarschijnlijk ook voor vele andere Nederlanders.

De (half)fabrikaten die in Nederland geproduceerd worden, gaan veelal naar consumenten of bedrijven in het buitenland. Dus waarom worden de kosten om vervuiling te reduceren niet in de prijs doorgerekend aan de (buitenlandse) consument? Hetzij in de prijs, hetzij door een wereldwijde milieubelasting.

Laten we daarnaast eens beginnen met het verbieden van houtkachels en open haarden om vervolgens de rekening, die nu bestemd lijkt te zijn voor de Nederlandse burger, te verdelen over alle wereldwijde consumenten en bedrijven…

De kerstdis

Je was halverwege de jaren ’70 reuze interessant. Je kwam voor het eerst op de basisschool. Het leek erop dat je vanaf de eerste dag geaccepteerd werd door je nieuwe schoolgenoten. Het leek erop dat jij het ook naar je zin had. 

Best moeilijk, leek me het. Weg uit je vertrouwde omgeving, weg van je vriendjes en vriendinnetjes, een andere taal. We kwamen in contact. Niet uit medelijden, maar zoals dat bij kinderen gaat… uit wederzijdse oprechte interesse. 

Jarenlang hebben we het leuk gehad. We hebben veel van elkaar kunnen leren. Jij leerde omgaan met de provinciale en toch wel kneuterige en calculerende Nederlandse families. Ik leerde omgaan met een gezellige warme familiegerichte cultuur, dat meer op gevoel in het leven stond.

De studententijd volgde. Gezamenlijke vrienden met ieder zijn eigen roots hebben we er aan overgehouden. We hebben met z’n allen gehuild en gelachen. Met z’n allen juichen voor Oranje, dat ons kleine landje verbond en dat daarnaast ons en de rest van de wereld een mooie afspiegeling van het hedendaagse Nederland gaf. Ik vond het een geweldige tijd, jij niet? 

Goed, we waren het niet altijd met elkaar eens. Maar zoals ze in Nederland zeggen, dat komt in de beste huwelijken voor. Zolang we er voor open stonden, konden we elkaars meningsverschillen vaak veroorzaakt door cultuurverschillen en denkwijzen altijd oplossen. 

Maar nu… nu? De tijd is veranderd. Onze leeftijden ook en onze denkwijzen waarschijnlijk ook. Ik moet toegeven we hebben elkaar al een tijd niet gezien en gesproken. Druk, druk, druk hè! Werk, familie, sport, zo gaat dat tegenwoordig. Maar wat is er met je gebeurd? Waarom gedraag je je zo? Wie heeft je iets misdaan? Zo boos, zo kwaadaardig… Zo had ik je in al die jaren nog niet meegemaakt. Zo kende ik je niet. 

Langzaam gingen deze week mijn ogen open, alsof ik uit een enge droom ontwaakte. Ik zag geen verschil… Maar nu… Nu ben je te ver gegaan… 

Ik hoop dat je beseft wat je teweeg hebt gebracht. Doordacht of ondoordacht? Bewust of onbewust? Slim of dom? Zoveel vragen…

Jarenlang heb ik een beeld gehad. Jarenlang heb ik gedacht dat jij en ik hetzelfde doel voor ogen hadden. Jarenlang heb ik erin geloofd. Jarenlang… voor niets, blijkt nu. Jarenlang… heb ik een waanbeeld gehad. Jarenlang… heb je me eigenlijk bedrogen…

Maar goed, het is jouw keuze. Ik wens je veel sterkte. Ik zag geen verschil… tot deze week! 

Enne, veel plezier met je nieuwe politieke partij! Aan de kerstdis hebben wij volgende gespreksstof… 

Suske en Wiske en de toet…

Zaterdagochtend blijkt dat het een nacht was van putschen, putschen, putschen. Vele puzzelstukjes vallen in elkaar. Het lijkt een nep-coup. Al hebben niet alle Neder-Turken dat in de gaten. Zij grijpen iedere mogelijkheid voor een feestje aan. 

Bij gebrek aan EK-succes hebben honderden toeterende Turken zich ’s nachts al verzameld in Rotterdam. Schreeuwend, lopend, Turkse vlaggen zwaaiend, toeterend op scooters en in auto’s demonstreren ze… voor Erdogan. 

Een vreemd beeld van mensen waarvan in Den Haag gedacht werd dat de integratie succesvol was. Zijn dit de Denk-fans? Op de Erasmusbrug demonstreren en feestvieren terwijl aan de Bosporus gestemd gaat worden om de doodstraf weer in te voeren… 

Intussen zijn er 6.000 arrestaties verricht, 2.745 rechters ontslagen, 5 leden van de Hoge Raad op non-actief gesteld, 265 doden, zo’n 1.400 gewonden, is NAVO-basis Incirlik omsingeld geweest, kloppen er veel dingen niet, zijn er complottheorieën te over, missen we nog wat feiten en zit Erdogan sterker in het zadel dan ooit. 

Wie heeft wie nu een putsch gebakken?

Jet’s Slecht Weer Fonds

Storm, regen, hagel, lege stoelen en omgewaaide tenten. Slecht weer kan een flinke spelbreker zijn bij festivals. Bezoekers blijven weg en soms moeten er extra maatregelen worden genomen om optredens veilig te laten verlopen. 

Bij het woord “festival” krijg ik beelden van op sandalen dansende hippies. Lekker hoor… met zijn allen drie dagen in een tentje op een modderig grasveld terug naar de basis onder invloed van veel harde muziek, drank, fastfood, drugs en stank. Maar goed, iedereen heeft recht op zijn eigen hobby! 

Weersomstandigheden kunnen een financiële tegenvaller opleveren voor organisaties. Via een nieuwe regeling kunnen festivals, die een tekort hebben opgelopen door slecht weer, subsidie krijgen.

Festivals worden meestal in de buitenlucht gehouden en zorgen voor behoorlijk wat decibels die ook de weergoden niet ontgaat. Zonder scrupules laten zij, soms niet zachtzinnig, blijken dat zij niet altijd dezelfde muzieksmaak als de festivalbezoeker hebben. Ach gossie…

“Gelukkig” is er een Nederlandse minister die als een Mega Mindy ‘m weer flink van Jetje geeft. Zij heeft het “Slecht Weer Fonds” in het leven geroepen en vijf ton aan gemeenschapsgeld gedoneerd. Een fonds voor festivalorganisaties, die in de rode cijfers dreigen te komen door het slechte weer. Festivals die een bijdrage krijgen, betalen het geld later terug, als hun financiële positie weer voldoende is hersteld. Tenminste dat denkt onze minister…

Zo kunnen daarna ook andere festivals gebruik maken van het geld. Dit alles om te voorkomen dat de continuïteit van een festival in gevaar komt. Hoe nobel… en zo naïef! Tegenwoordig heeft ieder zichzelf respecterende gemeente een festival, dus met die schamele 5 ton gaan we er niet komen.

Maar Jet, waarom? Er was ooit een tijd dat dit gewoon ondernemersrisico heette. Waarom hebben deze festivalondernemers niet onderling een fonds opgericht? Waarom hebben zij niet gewoon evenementenverzekering afgesloten? Waarom ga je bijna communistisch op de stoel van de “verzekeraar” zitten en verbras je ons zuur afgedragen belastinggeld? 

Ik heb wel een idee… jij niet, Jet?