King of the road

Een lekkere temperatuur, het zonnetje schijnt. Het is net niet tropisch in het Zuiden van Nederland, omdat in het Utrechtse dorp De Bilt het kwik niet boven de 30 graden is geweest. ’s Ochtends is het lekker aangenaam. Voorzichtig rij ik met mijn net schoongewassen auto half door de berm. 

Vol goede moed en wat minder conditie berijden ze als een kamikaze de West-Brabantse polder- en boswegen. De wind waait door hun grijze piekhaar, houdt hun kale hoofd lekker koel of geeft verkoeling aan hun doorzwete pet. Keurig fietsen ze, zoals op de jongensschool en de meisjesschool hen is aangeleerd, twee aan twee. Zoals het er vroeger is ingestampt, houden ze zich keurig aan de regels…

Ze fietsen al jaren, kilometers hebben ze afgelegd. Echte ervaren fietsers vinden ze zichzelf. Fietsen met zijwieltjes, fietsen met blokken op de pedalen, fietsen met terugtraprem, fietsen met blokremmen, fietsen met trommelremmen, fietsen met schijfremmen, zelfs fietsen zonder remmen hebben ze bereden… Geen fiets is hen te gek. Vroeger op massieve banden en zelfs nog een paar jaar zonder banden. En nu heerlijk… op luchtbanden. 

Helemaal safe voelen ze zich overduidelijk niet op hun stalen ros. In gedachte zien ze zichzelf nog als een waar coureur. “Dat niemand anders dat nu ziet”, denken zij in zichzelf. Voorzichtig slingerend en zonder ook maar één centimeter van hun ideale fietslijn af te wijken eisen ze driekwart van de 4 meter brede weg op…

Het is hun weg! Ze voelen zich king of the world… ze voelen zich king of the road…